Άγνοια

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Η φόδρα του φάρου σχίζεται κι ορμάει το σκοτάδι. (Μ.Γκ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άγνοια


Ήρθε μια μέρα η στιγμή
Που ποτέ δεν είχα φανταστεί
Και βρέθηκα μπροστά στο απροσδόκητο
Να μη γνωρίζω τίποτα
Κι ό, τι νόμιζα
Να μην υπάρχει
Να μην είναι
Με τη γνωστή καταπιεσμένη αυθορμησία μου
Καθόμουν στην αρχή και παρατηρούσα
Πασχίζοντας να συλλάβω τα νέα πλαίσια
Να σκιαγραφήσω το περίγραμμα της αλλαγής
Κι ίσως σιγά - σιγά να προσθέσω όχι μάτια, μύτη ή μαλλιά
Όχι χείλια και χέρια
Αλλά κάτι άλλο
Δεν ξέρω τι
Κι όσο ένιωθα επάνω μου βλέμματα
Τόσο τραβιόμουν πίσω και σχεδόν δεν ανέπνεα
Η παρατήρηση έγινε μικρή εμμονή
Κι απέκτησα ξάφνου τη ζωτική ανάγκη να οριοθετήσω το σύμπαν
Δεν είναι αστείο;
Να πω
Από εκεί μέχρι εδώ κι από πάνω μέχρι κάτω
Αυτό είναι όλο
Κι εγώ βρίσκομαι ακριβώς σ’ αυτό το σημείο
Κι είμαι έτσι
Μάταια…
Το μόνο όριο που είδα
Είναι αυτό που βλέπουμε όλοι αναπόφευκτα
Τι να το κάνω αυτό, δεν ξέρω
Ένα μού ‘μεινε νομίζω
Ότι αγαπήθηκα πολύ
Και μάλλον αγάπησα πολύ
Αλλά εδώ που είμαι πια
Τι να το κάνω κι αυτό, δεν ξέρω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-11-2008