Ας έρτει

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι φορές που ονειρεύομαι το θάνατο…….για να ξεφύγω
Όπλο στερνό ,ανθίζει βαθιά μου πλούσιος, μαντικός
Ποιός θα με κρίνει; νόμος μοιάζει του Θεού ρητός
Σιωπηλά με σέρνει σα σφάγιό του,…….το βήμα μου ξανοίγω

Στο σκοτεινότερο βάθος ,να ο σταυρός μου γυμνός
Ησυχία ,μαύρη ησυχία,σιωπή ,άγια σιωπή
Ναι ,μα το ναι,πιο ξάστερα τον βλέπει το κορμί
Κρυμμένος σαν αετός ,ο πρώτος μου εαυτός

Χίλιες φορές την ώρα του ζώ
Ώρα ταγμένη κι ορισμένη στη νοσταλγία μου δεμένη
Της σκέψης μου λαχτάρα μου κρυμμένη
Κι ας μη γνωρίζω το μουγγό του κατάμαυρο βυθό

Με τη σημαία μου ψηλά,να πέφτω αργά αργά
Να μη νομίσουνε πως τάχατες πεθαίνω,να μην ακούγεται τριγμός
Δεν υπάρχει πιο ανεπίλεπτη συντέλεια ,πιο επίσημος χαμός
Χωρίς λυγμούς ,χωρίς παράφωνες φωνές να κροταλάνε δυνατά

Αγάπη,που λαμπαδιάζεις τη ζωή μου σαν πελώρια πυρκαγιά
Που ξυπνάς τον πάταγο στα βάθη των φλεβών
Και περπατάς μες στην ομίχλη των ταραγμένων μου καιρών
Εσένα λέω αγάπη,πάρε το δρόμο πριν μ’εύρει η νυχτιά

Ως πότε πια θα καρτερώ το σύννεφο που θα να με σκεπάσει
Nα ρίχνω αγάλι αγάλι κι όλο να ρίχνω τον ανθό
Κι άλλη απο σε να μην ακούω να μη θωρώ στην πλάση
Ας έρτει πια το σύννεφο αυτό ας έρτει,δεν θα κρυφτώ......

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-11-2008