στα ξέβαθα

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

αν η χαρά που νιώθω είναι παραμύθι το προτιμώ απ' το θάνατο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

στα ξέβαθα

Ξεκίνησα να γράφω ομοιοκαταληκτικά.
Για τη χαρά και τα τράλλαλλά της.
Μπήκα στα πιο βαθειά νερά.
Μίλησα για αγάπες και έρωτες.
Μετά που πνίγηκα,
μπόρεσα και μίλησα
και για τον θάνατο.
Από την αρχή,
το νερό
το λάδι
το κρασί
το αλάτι
κι η φωτιά
ήταν τα βασικά υλικά
για τις ποιητικές συνταγές μου.
Πόσο αφελής ήμουνα...
Με το νερό ξεδιψούσα.
Με το λάδι γιατρευόμουνα.
Με το κρασί ποθούσα.
Με το αλάτι γευόμουνα.
Με τη φωτιά αγαπούσα.

Και όταν ήρθε η ώρα κάποτε
να το ξαναγράψω το ποίημα,
είδα το λάδι
να μπαίνει στη φωτιά.
Το αλάτι στις πληγές.
Το νερό να σβήνει τους πόθους.
Και το κρασί...
Στο μυαλό.
Για να το θολώνει.
Για μην θυμάται.

Κι ακόμα δεν έγραψα όλη την αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι
το λάδι κάποτε μπαίνει και μαζί με το νερό.
Σ’ ένα ποτήρι.
Και ξεχωρίζει
αλλού την αγάπη
και αλλού τον έρωτα.
Αυτό είναι θάνατος.
Και τον έζησα.
Εντάξει τώρα;
Αν αυτή είναι η αλήθεια:
ο αθεράπευτα ρομαντικός ρηχός ποιητής,
ο πληγωμένος βαθυστόχαστος,
και ο νεκρός νομπελίστας...
...αν αυτή είναι η αλήθεια λοιπόν,
εγώ θα παραμείνω στα ξέβαθα.
Με τα τράλλαλλά μου.
Θέλω να ζήσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-11-2008