Nefelovatis - Mantinada / Μια στάλα Έρωτα

Δημιουργός: mantinada, Μαρία Κ.

Τη σιχαινόμουν τη Χημεία στο Λύκειο... Τώρα τη λατρεύω! :))

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B][I]Μια στάλα Έρωτα κι απόψε θα κυλήσει
σ' ένα σεντόνι έρημο και μοναχό,
οφθαλμαπάτες της μορφής σου θα γεννήσει
για να χαθώ μες στο κορμί σου το ζεστό...[/I]

Κι αν μοιάζει το σεντόνι να ναι μόνο,
με όνειρα παρέα πάντα ζει,
πάνω απ’ τα σύννεφα πετάει, στον αγέρα,
στον ουρανό που πάντα λαχταρεί...

[I]Λειψές οι μέρες δίχως τα φιλιά σου,
σκοτάδι γύρω και παλεύω να σωθώ,
και τι δε θα 'δινα για μια αγκαλιά σου,
για έν' ακόμα τρυφερό σου "Σ' αγαπώ"...[/I]

Κι αν είν' η μέρα μας χαμένη στο σκοτάδι,
μιας ερημιάς που η έλλειψη γεννά,
το «σ’ αγαπώ» θα μοιάζει μ’ ένα χάδι,
μιας καρδιάς για σένα που χτυπά...

[I]Λίγος ο χρόνος πριν ξανά εμείς βρεθούμε,
πολύς ο πόνος που είμ' ακόμα μακριά,
σαν δυο ψυχές που 'γίναν ένα θα ενωθούμε,
ξανά στους ώμους θα καρφώσουμε φτερά...[/I]

Όταν στον κόσμο το δικό τους θα βρεθούνε
εκείνες οι ψυχές που αγαπούν,
κάτω απ’ τα αστέρια, τις ευχές τους που ακούνε,
στον ουρανό τους, πάλι θα πετούν... [/B][/align]


[I]**Στροφές 1, 3 και 5 "Mantinada", στροφές 2, 4 και 6 "Nefelovatis"**[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-11-2008