οι ποιητές κι αν φύγουν

Δημιουργός: χρήστος

ο Σπήλιος είναι εκείνος που μου έδωσε θάρρος και με ώθησε να συνεχίσω να γράφω κάνοντάς με να πιστέψω ότι η ποίηση δεν είναι μάταιη ενασχόληση.... σ' Αυτόν λοιπόν...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το τρένο πήρες για τα μέρη της Αβύσσου
αφήνοντάς μας σε ένα που πενθεί παρόν
γι’ αποσκευή έχεις μονάχα την ψυχή σου
ώστε πεθαίνουνε κι οι ποιητές λοιπόν…

Νόμιζα...φοραγες το ντύμα του αθανάτου
κι ότι το στίγμα εσύ δεν είχες των θνητών
κι όμως σ’ ένα αγγελτήριο χώρεσες θανάτου
ώστε πεθαίνουνε κι οι ποιητές λοιπόν…

Είναι παράξενο συναίσθημα να λείπεις
κι εγώ να νιώθω πως δεν έφυγες ποτέ
σε κόμπους μέσα έχω δεθεί άπειρους λύπης
ώστε πεθαίνουνε λοιπόν κι οι ποιητές…

Μαζί σου πόσους άγραφους να πήρες στίχους
πόσους ιάμβους κι ισοσύλλαβες στροφές
τώρα θα γράφεις στα σκαλιά του παραδείσου
οι ποιητές κι αν φύγουν… μένουν ποιητές

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-11-2008