συγνώμη

Δημιουργός: χρήστος

με βαριά διάθεση... για μια άνανδρη έκρηξη θυμού μπροστά στη μικρή μου κόρη... δίχως ελαφρυντικά... γραμμένο για να διαβαστεί μετά από χρόνια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ψυχή μου
μπροστά στα αθώα σου μάτια που κυματίζει η θάλασσα
μπροστά στα μάγουλά σου που είναι ντυμένα κόκκινα τριαντάφυλλα
μπροστά στα χείλη σου, τα καταφύγια της πορφύρας
μπροστά στα χέρια σου που είναι λευκότερα κι απ’ τα’ λευκά χρυσάνθεμα
άσε με να απολογηθώ…
Και κρίνε με αν θες, και δίκασέ με ύστερα
δίχως έλεος

Ψυχή μου
Δεν είναι ίδιόν μου ο θυμός…
ποτέ, ποτέ δεν ήταν
κι όμως με είδες με άλλο πρόσωπο απόψε
είδες στα μάτια μου- το ξέρω- την άνανδρή μου οργή
σαν μια απ’ τις απαίσιες αράχνες που φοβάσαι
να πλέκει ιστό πυκνό, με σύρμα ατσάλινο
που κάνει άτεγκτο το βλέμμα μου πολύ κι απαίσιο

Ψυχή μου
Ξέρω καλά τι εικόνα έπλασες για μένα στη σκέψη σου
και τρέμω στην ιδέα πως μέσα σου βαθιά
ίσως να ευχήθηκες ποτέ να μη υπήρχα
αλλά να ξέρεις σ’ εννοώ…
ευθύς μετά ευχήθηκα κι εγώ να μην υπήρχα

ψυχή μου
το ξέρω είναι πράξη ύστατης δειλίας
να λέω με ποίημα ότι έπρεπε μπροστά σου να το πω
κοιτάζοντάς σε ολόισια στα μάτια
συγνώμη
Συγνώμη
Σ’ αγαπώ πολύ…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-11-2008