Τα λέμε

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...και στη μέρα και στη νύχτα είναι βαριά η κούραση....μόνο στην αγάπη αλαφραίνει...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα λέμε....


Πόση δειλία απαιτεί μια σιωπή;

Άνοιξα λίγο το παράθυρο και μ’ είδες
Πήρα ατέλειωτα μέτρα ύφασμα
Εμπριμέ για τα άγχη μου
Μονόχρωμο για την απελπισία
Κι έντυσα τη συστολή και τους φόβους μου με λέξεις
Δήθεν αδιάφορα
Με ύφος υπεράνω
Τίποτα δεν είδες
Είπες αυτά που είχες να πεις
Καμώθηκες πως άκουγες
Πήρες και λίγο μάτι απ’ το τζάμι
Κι έφυγες….
Τα λέμε….

Αναρωτιέμαι πάλι τι με νοιάζει
Και φοβάμαι πως μου είσαι εντελώς αδιάφορος
Ένας ρόλος μόνο στο παιχνίδι με το εγώ μου
Πως γίνεται όμως να χάνω
Και να κερδίζει το παιχνίδι ο ρόλος;

Όλα θα πάνε καλά…..
Ποια είναι τα όλα
Και τι το καλά;
Δεν έχει μείνει τίποτα, σου λέω
Κι εσύ με τη σιωπή με σβήνεις
Κι εγώ
Πεθύμησα να μην παίξω μια φορά
Να σταθούμε αντικριστά
Να μιλήσουμε
Με τα μάτια
Με τα χέρια

Σε βλέπω, που δε με κοιτάς
Σε βλέπω, που δε μου μιλάς
Σε βλέπω
Και σιωπώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2008