πλ-άγια βλέμματα

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

σ' αυτούς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

πλ-άγια βλέμματα



ΕΚΕΙΝΟΣ

Το βλέμμα το πλάγιο,
το τελευταίο του,
ήταν ανθρώπινο.
Δεν το έστρεψε προς την δύναμη του ουρανού.
Αλλά προς τη γή και την αδυναμία της.
Σ’ένα ληστή αδύναμο.

Ήθελε να τον φωνάζουν
ο υιός του ανθρώπου.

ΕΣΕΙΣ

Μ’ένα σταυρό στο χέρι
και μ’ ένα στεφάνι δάφνινο για περικεφαλαία,
γίνατε οι ληστές οι παντοδύναμοι
και ρημάξατε τον ουρανό.
Το βασίλειό σας είναι του κόσμου τούτου.
Όλα σας τα βλέμματα
μάχονται να κερδίσουν
τους προβατοειδείς Θρησκόληπτους.
Ασελγείτε μέσα στα δωμάτια του ογκολογικού
μοιράζοντας δώρα
στα παιδάκια χωρίς μαλλιά.
Και υποσχέσεις στις μανάδες
για ουράνια ανταλλάγματα.
Μετά θάνατον.
Με δόλο κάνατε τους αμάχους συμμάχους σας,
ρίχνοντάς τους,
κεραυνούς του μεσαίωνα για εκφοβισμό
και τάζοντας λαγούς και πετραχήλια από την άλλη.
Έτσι όπως έκαναν οι δήμιοι με τους μάρτυρες,
που τους έπαιζαν σε διπλό ταμπλό.
Απειλές και ταξίματα.
Θέλαμε τα ράσα σας να είναι βαμμένα κόκκινα.
Όπως τον ξεσκισμένο χιτώνα εκείνου.
Και τα βάψατε μαύρα.
Και άσπρα τα γένεια σας.
Για να σας προσκυνάμε γονατιστοί και αμίλητοι.
Και να φουσκώνετε μέσα στην περήφανη ταπείνωσή σας.

Θέλατε να σας φωνάζουμε
οι υιοί του θεού.

ΑΥΤΟΙ

Δεν είστε ευτυχώς όλοι έτσι.
Υπάρχουνε και μερικοί,
που αγάπησαν τ’αγκάθια αντί τις δάφνες.
Που τα κοιτάγματά τους ήτανε μόνο πλάγια.
Που μας αγάπησαν κι εμάς τους αμαρτωλούς της γης.
Αυτοί οι ασήμαντοι, είναι η κρίση σας.
Και το παράδοξο !
Αυτοί μας ζήτησαν να τους αποκαλούμε
υιούς της κολάσεως.

ΕΜΕΙΣ
ΑΥΤΟΥΣ
τους αγκαλιάσαμε
και τους είπαμε
πατέρες.

Θέλανε και μας φωνάζανε
παιδιά τους.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2008