Μανιασμενη ορμη

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Λυσσα .
Σκετο λυσσα .
Στομα της ξεχειλο στη χαση στα χαλασματα
Το δικο μου μονιμως λιμοκτονει
Για ενα της ωμο φιλι
Χασκα πεφτει καργα πανω μου
Να με σβησει με μιαν ακομη απωλεια τυχαια ..
Απλοχερο στεκει παντα ημιφως
Μοιραζεται οτι βρει
Την υστερη σιγη της κορυφωσης
Με πεταει στο ελεος της πεμπτης ουσιας

Τιποτα. Αμυθητο τη φωναζω τιποτα

Τι κι αν δε μπορεις να ξεφυγεις της τυρρανιας
Στις σιδεριες κυοφορει η λευτερια
Κι εισαι μαζι της

Τιποτα. Αμυθητο τη φωναζω τιποτα
Κι ετσι απιθωνει σιμα μου
Σε κραυγες που δεν αρνηθηκα
Και γινηκα χιλιοτριμμενο συννεφο
Αναποφευκτα κιτρινησα
Αισθηση ξαστερη του πνιγμου

Ανεκαθεν ζηλευα τις ωχρες γραμμες
Πυρωμενες στ' απεριττα στοματα
Περηφανα π' ορθωνουν τα χιονισμενα μαγουλα
Κι αχνες φουσκωνουν στο κενο τα βλεμματα
Κυματινες ακριβες τους
Μακρινες σκιες δικες μου
Στα δυο πως σκιζουν τ' ανοιχτα στηθη τ' αναπαμου
Κι ετσι αναλυμενα ανακλουν
Τ' αποκοτα χερια της ανημποριας
Ως στης ντροπης κατακαθιζουν αλλοκοτα ..
Τονοι φιλερημοι αποσιωπητικοι
Ισαμε στης βουρλισιας τους
Αποθαρρεψουν ολοκληρωτικα
Τονοι αποκοσμοι π' αποκαμουν θαυμαστοι ..
Καθως τις αυρες τους ξεζευουν
Τις γεννημενες απ τον αποχαιρετισμο ..

Τι κι αν νωρις κοιμηθηκε η μυγδαλια
Για τις ανθισμενες κινησαν θαλασσες
Στα σκορπισμενα πελαγα των οριζοντων[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2008