Αθώο Αίμα…

Δημιουργός: Νεφελοβάτης

Σε κατάσταση έντονης συναισθηματικής φόρτισης είναι γραμμένο το παρακάτω κείμενο.. Και σε καιρό πολέμου.. Που από την Ά-λογη Θυσία Αθώου αίματος ξεκίνησε..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κόκκινα ήταν τα σύννεφα την Κυριακή.. Σαν από φωτιά ή σαν από αίμα βαμμένα… Μια ηλιόλουστη Κυριακή 7 του Δεκέμβρη. Που πλησιάζανε Χριστούγεννα, μα σαν καλοκαίρι έμοιαζε.. Ένα χαμένο καλοκαίρι που να ζήσει λαχταρούσε..

Σαν και κείνο το παιδί. Που είχε, δεν είχε δει δεκαπέντε καλοκαίρια.. Το οποίο άκουσε ότι χτύπησε ένας «αστυνομικός» το Σάββατο το βράδυ. Στα Εξάρχεια..

Μάλιστα. Αστυνομικός, χτύπησε και σκότωσε αναρχικό, στα Εξάρχεια.. Εντάξει, μάλλον μολότοφ τους έριχνε, σκέφτηκε αρχικά, και ήθελε κι ο αστυνομικός να σώσει τη ζωή του..

Μοναχά που όσο περνούσε η ώρα, ξεκαθάριζε η εικόνα.. Ο αστυνομικός «ειδικός φρουρός» ήτανε τελικά.. Φρουρός.. Άρα έπρεπε να φρουρεί κάποιο πρόσωπο ή περιοχή.. Και τι ήθελε άραγε περιπολία να κάνει.. Κ αι ο αναρχικός ήταν ένα σχολιαρόπαιδο 16 χρονών.. Που βρέθηκε εκεί τυχαία, μια και είχε ένας φίλος του γιορτή..

Και πως του φρουρού κινδύνεψε η ζωή..; Του πετάξανε νεράκι σε μπουκαλάκι.. Και τι έγινε..; Έσπασε κανένα τζάμι και δεν μπορούσε να φύγει το περιπολικό..; Μπα έφυγε μια χαρά… Και τι έγινε λοιπόν..; Α να μωρέ, βαρέθηκε να του πετάνε λέει τα «τσογλάνια» πέτρες, και είπε να τους μαζέψει..

Και πώς..; Πήγε εκατό μέτρα πάνω με το περιπολικό, κατέβηκε με τα πόδια και βρήκε τα παιδιά..

Και τι έκανε..;

Τα έβρισε, και μετά πυροβόλησε στον αέρα και καλά.. Και..; Ε να μωρέ, εξοστρακίστηκε η σφαίρα, σε καμιά διερχόμενη νυχτερίδα μάλλον, και έπεσε στο στήθος του παιδιού..

Αποτέλεσμα..;

Αίμα και θάνατος…

Και τα σύννεφα κοκκινίζουν περισσότερο.. Δεν είναι που θα φυσήξει τελικά.. Είναι απ’ το αθώο αίμα βαμμένα…

Και βγαίνουν και τα τσιράκια της κάθε «εξουσίας» τα σκυλάκια των αφεντάδων, και τι λένε..; Μα γιατί το άφησε η μάνα του να βγει...;

Δηλαδή να ελέγχει που θα πάει το παιδί του ο καθένας, για ποιο λόγο..; Για να μην το σκοτώσει «κατά λάθος» κάποιος εξοργισμένος μπάτσος.. Όχι να το σκοτώσει, να το εκτελέσει..

Μια και στο βίντεο, που πρώτα στο διαδίκτυο βγήκε, καθαρά φαίνεται.,. Ούτε φασαρία, ούτε μολότοφ, ούτε συμπλοκή..

Μπαμ, μπάμ.. Ακαριαία.. Ούτε βολή στον αέρα, ούτε τίποτα..

Μπαμ, μπαμ..

Εκτέλεση…

Και τι γίνεται μετά..;

Να κάτι άλλοι αναρχικοί, βάζουν φωτιά στην Αθήνα… Σε περιουσίες «αθώων» πολιτών…

Μάλιστα..

Αθώοι λοιπόν οι τραπεζίτες… Που το αίμα μας ρουφάνε.. Που θα τα πάρουν τα 28δις εκεί που δεν μπορούνε να βρούνε λεφτά για τους φτωχούς..

Όχι λένε όχι αυτούς, αλλά στην Ερμού βάλανε φωτιές, σε εμπόρους..

Μάλιστα…

Αθώοι και οι έμποροι, που πληρώνουν δέκα δεκαπέντε χιλιάρικα νοίκι το μήνα και βάλε.. Και ασφαλισμένα τα έχουνε.. Και τι κάνανε, όταν το «κράτος» έπαιρνε το 50% του τζίρου τους κάθε χρόνο για να κλείσει τα βιβλία της «εφορίας»..; Όταν οι αφεντάδες τους τρομοκρατούν με ΣΔΟΕ κι άλλα εκτρώματα τι κάνουνε..; Εκεί δεν έχουν ζημιά..; Εκεί γιατί δεν φωνάζουν..;

Και γιατί δε φώναξαν, κι αυτοί και ‘μεις, όταν ένα κράτος, σε ένα «ράμπο» δίνει όπλο..; Για να κάνει τσαμπουκά, να σκοτώνει τα παιδιά μας και να φεύγει..; Ναι έφυγε, ο «πατέρας» τριών παιδιών, αφού εκτέλεσε τον Αλέξη, σαν να μην έγινε τίποτα…

«Πατέρας» και τεθλιμμένοι «αθώοι».. Που χάνουν περιουσίες..

Ναι λάθος οι στόχοι..

Ναι αν είχαν κότσια, ας έκαβαν τα αληθινά αφεντικά, αυτά που έχουνε διυλιστήρια.. Σαν κι αυτά που ένα εξάμηνο μας τ’ άρπαζαν από τις και καλά ψηλές τιμές του πετρελαίου.. Που έπεσε σε μια μέρα μα δεν έπεσαν τα «αγαθά» που ανέβηκαν εξαιτίας της ανόδου του..

Αυτούς που τα ναρκωτικά στα παιδιά μας δίνουν.. Αυτούς που σκοτώνουν ολόκληρες οικογένειες καθημερινά.. Με την ανοχή εκείνων που τα αρπάζουν και ζουν με τον άσπρο θάνατο.. Αυτών που θα έπρεπε εμπόρους να πιάνουν, κι όχι παιδία να εκτελούν..

Αυτούς που θα ‘πρεπε να μοιράζουν τα ιμάτια στους φτωχούς, μα εκείνοι πλουτίζουν απ’ του κόσμου του απλού την αφέλεια.. Που δίνουν στις εκκλησιές την περιουσία τους, και οι παπάδες την κάνουν μερσεντές και οικόπεδα φιλέτα..

Αυτούς τους «διοικητές» της «αστυνομίας», που το χέρι του εκτελεστή όπλισαν.. Μια και ήξεραν ποιος ήταν μα τον άφηναν έξω να κυκλοφορεί..

Αυτούς που μας «ενημερώνουν» και μας εμπαίζουν κάθε μα κάθε μέρα.. Με μεγαλόστομες αρλούμπες, και λέγονται και δημοσιογράφοι.. Μα δημόσια τσιράκια των αφεντικών είναι. Και σε μαύρες λίστες είναι γραμμένοι, ανάλογα με ποιο κόμμα τους τα σκάει για να λεν την προπαγάνδα τους..

Τους «αμερόληπτους» δικαστές και εισαγγελείς, που βάζουν στη φυλακή εκείνον που έκλεψε ένα καρβέλι για τα παιδιά του, μα τους Εφραίμιδες αφήνουν ελεύθερους… Και τους υπουργούς, βουλευτάδες, επιχειρηματίες που κλέβουν δις, και τους καλύπτουν..

Εκείνους που δεκάρα δεν δίνουν για του είκοσι ακόμα νεκρούς αυτού του Σαββατοκύριακου.. Αυτούς της ασφάλτου.. Που δυο χιλιάδες είναι κάθε χρόνο.. Και δέκα χιλιάδες τραυματίες, οι μισοί ανάπηροι.. Αυτοί που πεθαίνουν από την αδιαφορία και τις μίζες των υπουργών που διόδια παίρνουν, για δρόμους που δε ‘φτιάξαν..

Αυτούς τους νεκρούς που ξεχασμένοι είναι..

Αυτούς θα ‘πρεπε να κυνηγήσουν… Μα είναι τα άλλα τσιράκια, με γκλομπάκια και στολές, είτε μπράβοι μισθωμένοι, που δεν τους αφήνουν.. Μια και τη θέση τους θα χάσουν…

Και τα σύννεφα από κόκκινα, μαύρα γίνονται…

Σαν τις φωτιές του σήμερα…

Αυτές των «άδικα» καμένων περιουσιών…

Μονάχα που υπάρχει μια διαφορά στην αδικία..

Οι βιτρίνες, τα μαγαζιά, ότι γίνεται με λεφτά, μπορεί να ξαναφτιαχτεί…

Μα το αίμα των νεκρών δεν αναπαύεται.. Όλων εκείνων που η «δημοκρατία» θα ‘πρεπε να προστατεύσει, να νοιαστεί..
Το αίμα του Αλέξη δεν ξαναμπαίνει στο σώμα του.. Η καρδούλα του δε θα χτυπήσει ξανά… Η μάνα δε θα ξανάχει το παιδί της, δεν μπα να χει άλλα δέκα παιδιά..

Ναι η ψυχή του είναι με τους αγγέλους..

Μα το αίμα, το δικό του και όλων των αθώων, δικαίωση ζητά..

Για την αδικία.. Όλων αυτών.. Και τη δικιά μας την ευθύνη.. Μια που τα βλέπαμε, κάθε μέρα τα βλέπουμε και απλά το βλέμμα γυρνάμε..

Έχει ευθύνη που κατάντησε φυλακισμένος, και σκλάβος ακόμα.. Μια και βολεύτηκε εμπιστευόμενος ά-λογα στις υποσχέσεις τους.. Μια και αδιαφορούσε για τον πλησίον του. Μια και στον καναπέ του καθόταν και την πλύση εγκεφάλου από τα τσιράκια της τηλεόρασης των αφεντάδων ανεχόταν…

Στην αδικία, που παντού, κάθε στιγμή μπροστά μας είναι και την οργή φουντώνει.. Κι ο σκλάβος ή μάλλον ο φυλακισμένος, αντιδρά..

Και καίει..

Και το κελί του θα κάψει, κι ας καεί κι αυτός ρε γαμώτο..

Σάμπως τι αξία έχει να το ‘χει συμμαζεμένο..; Για να βγάζει κι άλλα των σκλάβων ο αφέντης..;

Για να δει κι άλλα παιδιά του να εκτελούνται στο όνομα της «τάξης»..;

Για να ζήσει άλλα σαράντα χρόνια στη σκλαβιά και τη φυλακή;;

Μα φτάνει πια!

Όχι ρε, αν είναι να πάει, να πα από σφαίρα..

Ναι, μα να φταίει γαμώτο!!!!

Κι ας κοκκινίσουν τα σύννεφα..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-12-2008