Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
Κοίτα σε παρακαλώ κι εσύ τη βροχή

Κοίτα σε παρακαλώ κι εσύ τη βροχή

Δημιουργός: AGGE, Άγγελος

Συγνώμη! Ξέρω πως αυτό το ποιήμα δεν θα το δεις, μα σου ζητάω συγνώμη! (Το ποιήμα αυτό το είχα γράψει ση απλά από έμπνευση.. Τώρα καταλαβαίνω γιατί το έγραψα.. 9/5/2009)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κοίτα σε παρακαλώ κι εσύ τη βροχή!
Δεν είναι πολύ ωραία;
Τα τζάμια να στάζουν,
να γυαλίζουν οι σταγόνες βροχής που πέφτουν λυσσασμένα
από κάποιο φως.
Δεν ξέρω ποιο και μη με ρωτήσεις…
Από κάποιο φως απλά να γυαλίζουν.
Σα δάκρυα μου φαίνονται αυτές οι δυνατές ψιχάλες,
που μοιάζουν με τα δάκρυα που έχυσα εχτές!
Τα δάκρυα εκείνα,
γεμάτα κούραση,
γεμάτα με πανικό και αδικαιολόγητο φόβο!
δεν ξέρω τι είχα πραγματικά..
Μα ούτε και τώρα ξέρω!
Κι αν απορείς,
μη με ρωτήσεις.
Απλά κράτα μου το χέρι σφιχτά και μη σταματήσεις!
Κι αν δακρύσεις,
μη φοβηθείς γιατί θα είμαι μαζί σου.
Κοίτα σε παρακαλώ κι εσύ τη βροχή!
Δεν είναι υπέροχη;
Νοιώθω πως κάποιος άγνωστος κλαίει κι απόψε για εμένα.
Σκούπισε τα δάκρυα μαζί μου κι έλα.
Πάμε εκεί!
Ή μήπως παραπέρα;
Δεν ξέρω…
Σαν ένα σύννεφο που χάνεται έρχεται και φεύγει η μέρα,
αναφιλητά αγωνίας σκίζουν και πάλι τον αέρα.
Όμως ηρέμισε!
Δεν είναι για εμένα.
Μα ούτε και για εσένα!
Δεν ανήκουν πουθενά.
Κοίτα και σήμερα αν θέλεις τη βροχή!
Πόσο μου μοιάζει…
Τα δάκρυά μου,
εκφράζουν και σήμερα πόνο όπως και τότε.
Δεν ξέρω γιατί!
Το μόνο που ξέρω είναι πως είμαστε μαζί κι αυτό μου φτάνει!
Κοίτα σε παρακαλώ κι εσύ τη βροχή!
Παρατήρησε ξανά αυτή τη μελωδία.
Μοιάζουν με ήχοι μουσικής,
που κάποιος ξέχασε να γράψει επάνω στίχους.
Τι ειρωνεία…
Και νόμιζα πως έγινα καλά!
Μα δεν ξεχνώ να το θυμάσαι.
Το ξέρω πως και σήμερα κάτι σε πνίγει.
Ίσως να ήμουν κι εγώ!
Μα δεν ξεχνώ!
Τα λάθη μου τα διορθώνω,
κι αν αυτό σημαίνει πως θα χάσω πολλά δεν μετανιώνω!
Βλέπεις θέλω μονάχα να γελάς!
Κοίτα και σήμερα αν θέλεις τη βροχή!
Σε παρακαλώ κοίταξέ τη!
Κοίτα πως αγκαλιάζει η γη τον ουρανό,
κι αν σε πληγώσει άφησέ τη..
Μόνο εγώ,
χωρίς εαυτό,
αγκαλιάζω τη βροχή που με βρέχει.
Σέ παρακαλώ πολύ…
έλα αν θες κι εσύ και κοίταξέ τη!

Μα σα να σταμάτησε νομίζω!
Για δες πως τα ‘φερε ο καιρός!
Έχει σταματήσει η βροχή και πάλι να πέφτει!
Όμως πάλι βροχή από τα μάτια μου πέφτει…

…και σου ζητάει συγχώρεση…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-12-2008