Δεητήριον

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παιδική μου υπόνοια στον ενήλικο κόσμο
ποια γωνιά σε συγκέρασε το ποτό των καιρών
γιασεμιά μόλο έσμιγες με αμάραντο δυόσμο
να ανεμίζεις μονάχή σου σα μαντήλι χορών.

Ποιος το χρώμα να σου’κλεψε της ειρήνης , του κύκνου
ποια γνωστή νυχτωδία νανουρίζει εσέ;
Σε κυνήγησα , σ’άρπαξα ...στα πλοκάμια του ύπνου
με δυο χέρια για όνειρα, άρση... (ελπίς) σε αρασέ!

Φυλαχτό στο λαιμό μου ο σταυρός της μητρός μου
μια λευκόχρυση νότα σε στημένο δοκάρι
και με πρόσεχε όντας απ’το πρώτο το φως μου
πότε ήμουν μυρμήγκι, πότε ήμουν λιοντάρι!

Εύκολες συγκυρίες, δυσκολές προσμονές
τα τσιγάρα π’ανάβω σαν κεριά στο παγκάρι....
Μοναχοί μου οι πόνοι σε αγίων μονές
π’όλο κάνουν δεήσεις.. στο Θεό, στο φεγγάρι.

Δέησε με ανθρωπότης, τα ψεγάδια μου διώξε!
Τα μικρά μου ματάκια το ακέραιο να δουν...
σκούντα λίγο το χρόνο, στην ανάγκη αν θες σπρώξε
τις φωνές π’ωσαννά για εσέ τραγουδούν...

Κι άφησε με μονάχή μου σ’αθώοτητας κήπο
ένα κρίνο να αγγίζω, οιωνό ευλογιάς
κι ας πονώ κι ας δακρύζω, της καρδιάς μου τον χτύπο
εύκολα χαλαλίζω σ’ένα στίχο μυρτιάς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2008