Φιλόσοφοι φαντάροι

Δημιουργός: Grisio

Για τον Γιάννη που για ένα φεγγάρι ανταλάξαμε, φιλοσοφικές μας ανησυχίες.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φιλόσοφοι φαντάροι

Δαημοσύνες έντονες, σφοδρές, μπροστάρες στη ζωή σου
ποθούσες κατασκήνωση, στον Όλυμπο δική σου.

Είδες φίλους και γνωστούς στην άσφαλτο πεσμένους
στις άσπρης σκόνης εθισμούς, βαθιά παραδομένους.

Αναρχικός, παράνομος κατά της εξουσίας
ιδεολογία ακλόνητη, πορεία επί ουσίας.

Με τον Νικόλα οδηγό, παρέα στα Εξάρχεια,
με στίχους όνειρο γλυφό, κι ιδεατά πανάρχαια.

Σε μοναστήρι επίσκεψη πήγες με την μητέρα
κι ο φωτισμός σ' ανύποπτη στιγμή, σου ήρθε μία μέρα.

Θεολογία σπούδαξες για να βρεις απαντήσεις,
μαθήματα που διάλεξες για να βρεις εξηγήσεις.

Και τις σπουδές παράτησες σα βρήκες τι ζητούσες
πιστός σ' αρχές κι ιδεατά, πολύ γερά πατούσες.

Οι δρόμοι μας ενώθηκαν, σ' ένα φυλάκιο στον βορρά,
ο δόκιμος το άχτι του, το 'βγαζε στα παιδιά.

Κομπλεξικός, ανίκανος με εξουσία, μεγάλη αμαρτία
γύφτος αγράμματος με βίσμα, μ' αρρωστημένη φαντασία.

Σκοπιά, αγγαρεία, μαγειρεία, ασκήσεις, παρελάσεις,
χρόνος μηδέν, κι όμως εμείς σε άλλες διαστάσεις.

Στην Αιανή, μηχανικού «πλωτά», γεννήθηκε η ιδέα,
Αλέκος, Χρήστος κι εμείς οι δυο γινόμασται παρέα.

Σκηνάκι, ράδιο, χαρτιά και μπύρα σε ποτήρια
στου Αλιάκμονα βαθιά νερά, εχτίζαμε γιοφύρια.

Και στο φυλάκιο ξανά, δύο με τέσσερις σκοπιά,
ούζο, ρετσίνα στα κρυφά, κουβέντα και καλή καρδιά.

Τι 'ναι η στιγμή μες στην ζωή και πια 'ναι η ευτυχία,
χαρά κι ευχή, ζωή στιγμή, κι εχάθει η δυστυχία.

Μακάριοι αυτοί που ζουν και νιώθουν την ουσία,
μόν' μια στιγμή έχει η ζωή, δική της εξουσία.

Κι αν το μπορώ, διαλέγω εδώ τον θάνατο να μέβρει
σε μια στιγμή όπως κι αυτή, που όνειρα θα κλέβει.

Τα χρόνια πέρασαν γοργά, δεν άκουσα από σένα,
τα όνειρα αν έζησες ή αν πήγανε χαμένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2005