Απολογισμος

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

...ενος δειλου που απηυδησε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέτρησα ως τώρα
τριανταδύο ζωές χαμένες
όλες δικές μου
με ευφυΐα μοιρασμένες
σε δεκαέξι γαλαξίες
και εικοσιτέσσερις αιώνες

Οδήγησα τα πιό μεγάλα φορτηγά
ακούμπησα τη πραγματικότητα
σ’ αντίκρυσα κατάματα
θλιμμένος και χαρούμενος
γεύτηκα αίμα
είδα γυάλινους τοίχους

Μακιγιάζ για κάθε περίσταση
σταυρωμένα στο στήθος χέρια
κάποιοι κλαίνε με τον εαυτό τους
κάποιοι γελάνε με τους άλλους
κάποιοι θυσιάζονται μόνιμα
- αν σου βαστάει μην ελπίζεις -

Στην επόμενη στάση κατεβαίνω
μου έγνεψε το μέλλον
κι οποίος δε με πιστέψει
μάλλον θ’ αλλάξει θρησκεία
Τα χρόνια συνεχώς περνούν
Οι στιγμές, λένε, δεν χάνονται

Κι όμως δεν είδα καμμία

Μου κάνουν όλοι χώρο πια
- δες πως βαδίζω στο κενό -
Μήπως γι’ αυτό καίνε τα πόδια;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-12-2008