Το ματωμένο βέλος

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το ματωμένο βέλος</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το ματωμένο βέλος</b><p>Δημιουργός: rosestar, <i>Ελευθερία</i><p><i> Φιλοσοφημένο βέλος</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>                                               [color=fuchsia][B][U]ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟ ΒΕΛΟΣ[/U][/B][/color]<br />
<br />
[color=purple][U][B]ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ[/B][/U]:<br />
<br />
       [B]Αμέσως στο μυαλό μου ήρθε η εικόνα ενός μικρού φτερωτού αγγέλου,να κρατά ένα τόξο και να σημαδεύει με τα βέλη του έρωτα.Τί ειρωνεία! Σκέφτηκα αμέσως! Που τον είδες αυτόν τον άγγελο,αφού ανήκει στη μυθολογία; Εξάλλου είναι παχουλός,πως μπορεί να πετάξει; Πως πετά μια κότα έχοντας μικρά φτεράκια; Μόνο οι αετοί πετούν υπερήφανα ψηλά!!<br />
Κάθεσαι και μαραζώνεις για μια αγάπη που σου έφυγε.Κλείνεσαι στο κάστρο σου,δακρύζεις και κλαις.Θρηνείς λες και ήρθε η συντέλεια του κόσμου! Πονάς,το νιώθω και το σέβομαι! Νευρίαζα πάντα όταν η μητέρα μου, μου έλεγε ότι υπάρχουν και χειρότερα για άσχετα θέματα,εκτός αυτού του πόνου του προδωμένου έρωτα που περνάς εσύ.Τί να πουν όμως κάποιοι που πόνεσαν και πονούν από έναν πλατωνικό και μακροχρόνιο έρωτα;Που ονειρεύονται ένα πρόσωπο και το ψάχνουν παντού με μάτια δακρυσμένα! Που βλέπουν το πλοίο της αγάπης να απέχει μίλια μακρυά από το λιμάνι! Που χάνεται και γίνεται πλοίο φάντασμα! Ξέρεις τι άσχημο συναίσθημα είναι αυτό;<br />
         Πέρα από το μυστήριο που ονομάζω έρωτα και εξελίσσεται σε κάτι δυνατότερο και αληθινό που είναι η αγάπη,θα σου πω μια μικρή αλλά συνάμα μεγάλη ιστορία που αρχίζει με το τέλος της από μια πονεμένη αρχή! Μια 20 χρονη κοπέλα στις 15/12/08 έχασε τη μητέρα της την ημέρα που είχα τη γιορτή μου.Τον Αύγουστο του 2008 που είχα τα γενέθλιά μου,η γυναίκα αυτή με το όνομα Άννα έχασε τον άνδρα της.Την ήξερα,την έβλεπα,τη  χαιρετούσα στο δρόμο της κλειστής και όχι πολύ φιλικής κοινωνίας του νησιού μου.Την κόρη της δεν τη γνωρίζω! Πόσα βέλη τρύπησαν την νεανική της καρδιά χάνοντας τους γονείς της μέσα σε τέσσερις μήνες; Δεν έχει αδέρφια,οι συγγενείς είναι εχθρικοί και θέλουν μόνο να πάρουν τη περιουσία που της άφησαν οι γονείς της!<br />
        Δεν πηγαίνω πέρα μακρυά στην Αφρική να σου πω για τα χαριτωμένα μαυράκια με τις κάτασπρες καρδούλες,που κλαίω βλέποντάς τα να υποφέρουν! Αλλά στη διπλανή μου πόρτα που νιώθω να είναι τόσο μακρυνή από τα μάτια μου και εγώ αδύναμη και ανίκανη να σπάσω το λουκέτο και να την ξεκλειδώσω!! Τί να πουν τα σώματα που βιάστηκαν από αλήτες,βιάζοντας μαζί τις ψυχές και τα όνειρά τους;Έμειναν ανεξίτηλα σημάδια από ουλές του πόνου,της κραυγής,που και ο χρόνος μένει πάντα παλιός και το ρολόϊ σταμάτησε για εκείνα να μετρά σε ένα παγωμένο ημερολόγιο! Και εσύ κάθεσαι να μαραζώνεις για την χαμένη σου αγάπη, λες και σε πήραν τα χρόνια και έγινες γέρος και γριά!! Δόξασε το Θεό που είσαι αρτιμελής και όλα θα φτιάξουν και θα ευφρανθείς και πάλι! Μην κλαις για πράματα που διορθώνονται...Σήκωσε το κεφάλι ψηλά και γίνε αετός!![/color][/B]<br />
<br />
<br />
                           [color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.<br />
<br />
                                              Ελευθερία  23  ετών[/B][/color]<br />
<br />
<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2008</td><td valign=top></td></table><br />