Σε περιμένω

Δημιουργός: Silent Walker

Ακόμα κλαίω...Γιατί να ζουν μακριά άνθρωποι που αγαπιούνται;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left]Κλείνω τα μάτια μου και χάνομαι...
Βλέπω το πράσινο το Polo κι επιβιβάζομαι.
Ζω αυτό που ονειρευόμουνα καιρό,
χωρίς όμως ούτε ένα κομμάτι μου γερό.
Τη στιγμή που τα χείλη μου άγγιξε
κι η καρδιά μου τότε άνοιξε,
αυτή τη στιγμή συνέχεια ζω,
χωρίς να μπορώ να την ξεχάσω ούτε λεπτό.
Όταν άγγιξε το σώμα μου,
φτερά άνοιξα και έκλεισε το στόμα μου.
Τόση τρυφερότητα δεν είχα ξανανιώσει,
κι η καρδιά μου είχε επιτέλους ξεπαγώσει.
Αυτή τη φράση του "όχι, από το πρώτο"
με χαροποίησε λες και κέρδισα το λόττο.
Τελικά όμως κέρδισα κάτι πολί πιο σημαντικό,
ένα συνοδοιπόρο, μια αγάπη που είναι κάτι αγγελικό.
Κι όμως, όταν ήρθε η στιγμή που έπρεπε να φύγω,
δεν ήθελα να τον αφήσω ούτε για λίγο.
Πάει όμως έφυγε και ίσως το Πασχα πια γυρίσει,
ξέροντας πως μια καρδιά δική του εδώ έχει αφήσει.
Δεν είπα "σ΄αγαπώ", όπως δεν είπα ούτε εγώ,
αλλά ξέρουμε πως το αυτονόητο είναι περιττό!
Παρ'όλ'αυτά εγώ στο λέω, είμαι εδώ και σ'αγαπώ
και σε θέλω, σε περιμένω, σ'αναζητώ.
Σ'αφήνω τώρα με την ελπίδα το δάκρυ να σταματήσει
κι η καρδιά μου άλλο αγόρι να μην ξαναγαπήσει.

Θα μου λείψεις...Ήδη μου λείπεις χαμένη μου αγάπη...[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2008