Ένα Ξαφνικό, Κατάμαυρο, Ανελέητο Αντιο

Δημιουργός: NIK-TSIK, Μι Ρέ Λα

Αντίο,Βασίλη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Ένα Ξαφνικό, Κατάμαυρο, Ανελέητο ΑΝΤΙΟ

Πιασμένη στα όρια ανάμεσα στο «μη» και το «ναι» δεν μέτρησα σωστά
τους κύκλους τ’ ουρανού που μας φέρνουν κοντά στη σκόνη
κι εσύ ξαφνικά έγινες ακίνητο σημείο σε μεγάλο ραγισμένο φεγγάρι,
που στάζει αίμα απ’ τη ρωγμή

Κρυμμένος στην ακινησία μ’αφήνεις με τις μουσικές σου και θρύψαλα
από εικόνες σπασμένες, μισοσβησμένες ,που γλιστράνε
σαν μικρές ανέμελες αναμνήσεις πιασμένες από φωτογραφίες σε νύχτες καλοκαιριού.
Πίσω από τις λειψές επιθυμίες και τις προσεκτικά κομμένες θλίψεις κρύβεται το ρήγμα από άβυσσο μέσα μου
ενώ οι νύχτες σε κούφιους κύκλους
τυλίγουν την καρδιά μου με στάχτη.
Το Μεγάλο , Παράλογο ,Απρόβλεπτο χαμογελάει σαρδόνια
μπροστά στην αμηχανία μου να συνειδητοποιήσω
πως τώρα πια είσαι σημείο διατομής του άχρονου από το έξω σκοτάδι
και το μέσα σβησμένο αστέρι μια φαντασίωση τυλιγμένη με εικόνες
Ο ρυθμός της γήινης ζωής σου έγινε σιωπή στον ουρανό
μετέωρος σε χρόνο τελειωμένο, παρελθόντα ,
παγιδευμένος σε πέτρινη επιφάνεια από θλίψη ανακατεμένη με πόνο

Το παρελθόν τέλειωσε ,η συνείδηση του τίποτε
ρίγος σαν κρύος άνεμος μέσα στην ψυχή μου.
σε τόπο μοναξιάς τυφλά και τελεσίδικα.
Δεν υπάρχει αρκετή σιωπή ν’ απορροφήσει τέτοια
βαριά φορτία ψυχής
Προσεύχομαι να μπορώ να ξεχάσω
το σκληρόπικρο, ξαφνικό, κατάμαυρο, ανελέητο αντίο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-01-2009