ώσπου

Δημιουργός: montekristo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να δεις, θα ρθει εκείνη η μέρα
που η ανατολή θα προβάλλει χωρίς περιστροφές
γυμνή, πορφυρή
όπως στην γέννησή της.
Το καμτσίκι θα σπάσει στον άνεμο χίλια κομμάτια
Τα χέρια των ανθρώπων θα μυρίζουν γάλα
Να δεις που το σκοτάδι
θα φύγει τρομαγμένο από το αίμα μας
Τα ερπετά θα επιστρέψουν
την κλεμμένη μας περηφάνια
Θα ρθει η μέρα που το γέλιο μας
θα ναι ξανά ελεύθερο σαν παιδική ζωγραφιά

Δεν ξέρω πως και πότε
Μπορεί σε χίλια, σε δυο χιλιάδες
ή σε ένα εκατομμύριο χρόνια.
Μα θα μαι ως τότε κρεμασμένος
από 'να κλαδί στην μέση του γκρεμού
Θα σφίγγω τα δόντια μέχρι να γίνουν σκόνη
μέχρι να δω την μέρα εκείνη
που το ποτάμι, πίσω στην κοίτη του να γυρνάει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2009