Η σιωπή μου κι όσα λέει

Δημιουργός: poetryf

Γιατί έτσι. . .

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω μια ξύλινη σιωπή π’άξαφνα βγάζει πόδια
που γύρω τρέχει σαν τρελλή με φόρα αλαργινή
Στο διάβά της πάντα έρπονται δυο τσακισμένα ρόδια
τάχά μου ενδείξεις ευτυχιάς... καλότυχη στιγμή.

Το’να σκορπιέται σα μυρτιά, τ’άλλο σα ροδοδάφνη
σ’ηλιοβασίλεμα αετοί, σχημάτων του σταυρού-
κι έπειτα ευθύς το σούρουπο λιβανιστήρι ψάχνει
Να τις καπνίσει , να τις πιει σα δίψα τ'ουρανού.

Έχω μια στέρεα σιωπή με ασήκωτα δοκάρια
πο’στησε μέσά μου ενοχές, κρησφύγετα στιγμών
Την τραγουδώ κάθε μου αυγή, την κλαίω με τα φεγγάρια
την κόβω , τη μοιράζομαι στα «αχ» χίλιων λυγμών.

Κι όποτε αστράφτει η πένα μου να γράψει δυο λογάκια
παίρνει φωτιά και πρόσωπο , σου μοιάζει φοβερά
Σκύβει λες κι είναι η στάχτή μου σ’εφήμερα τασάκια
σμιχτή με πίσσα λύπησης στα χείλη σου τα υγρά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2009