Μια στάλα αέρας

Δημιουργός: pandwra85, Άννα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το αεράκι που καβάλησα και βγήκα
απ' το παράθυρο γοργά να ξεχυθώ
μην φύγεις είπα γιατί θα γεννώ αρμύρα
αντάρας κύμα στα μαλλιά σου να χωθώ

Κλωστές μου κέντησες καινουργια φορεσιά μου
κόσμε μου,ανυδρά υγρέ και σκοτεινέ
για παραδώσου είπες ήρθε η σειρά σου
κόσμε μου,κοσμέ βουβέ και φωτείνε

Σβησμένα γράμματα φύλαξα στο συρτάρι
λευκές σελίδες ιστορίες μου παλίες
σαν να με κύκλωσε η ζωή τουτο το βράδυ
βαφτίσε η μέρα τα κομμάτια της στο χτες

Κι ο επισκέπτης της νυχτίας με γυροφέρνει
διαφάνο πέπλο να ξεπλύνει την σιωπή
μα στις παλάμες μου το αίνιγμα του γέρνει
να απαντήσω δεν μπορώ εχώ χαθεί

Μια στάλα αέρας την σκιά μου ανεμίζει
σαν να προσπέρασε η ψυχή μου απο 'δω
σαν να την ένιωσα και κάτι μου θυμίζει
κι όμως δεν στάθηκα για λίγο να την δω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2009