ποιά αγάπη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιός άραγε εμένα θα θυμηθεί
Τον όμηρο που στέκει για εκτέλεση στη γραμμή;
Ένα τεχνίτη του ξερού κλαριού
Και του καρκίνου του καημού

Σε μένα ο θάνατος συγκέντρωσε μιάν απροκάλυπτη μακρογραφία
Δεν περιμένω χάρη ,δεν συγχωράει αποστασία
Το γνωστό σταφιδιασμένο πρόσωπο,τ’άχρωμο βλέμμα
Φενακίζουν την μορφή μου,τιμωρημένο δέρμα

Ωριμάζω για το τέλος ήπια κι ειρηνικά
Λησμονημένη αρρώστια η ζωή μου,σβησμένη πινελιά
Καθώς μεσουρανεί μες στις μεγάλες μοναξιές
Πεθαίνοντας με δόσεις ,φάρμακα και συνταγές

Προθάλαμος του τάφου,κιβωτός φθαρτή
Για εφήμερους επιβάτες και πλέει ταπεινή
Γυρεύοντας με κλάματα έναν άγιο
Μες στον κυματισμό του χρόνου σίγουρο ναυάγιο

Μ’αισθήσεις άδειες και με σκόνη γυρνάει στη Βαβυλώνα της
Ξέρει πιά τον εαυτό της ,τραυλίζει στον κυκλώνα της
Πιστά θηρία ,πιστά σκυλιά την εγκαταλείπουν, κιοτεύει τ’όνειρό της
Φυσάει χιονιάς μες στα φτερά της ,μαυρίζει το είδωλό της

Ποιό χέρι θ’απλωθεί,τα σύνορά της να γνωρίσει
Αντίλαλοι φωνών στη μνήμη ν’ανατείλουν πούχουν σιωπήσει;
Ποιά αγάπη δακρυσμένη της στοργής
Τον έρωτα ξανά θα της ξυπνήσει,μες στο λκόφως της αυγής ;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-01-2009