Κι όμως

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζώ κάπου αλλού στον κόσμο του ιλίγγου και του κενού
Αλλού είναι η σκέψη η δική μου,ολόκληρη η ζωή μου
Δεμένη σάρκα,αίμα κοχλαστό,αλλιώτικα μιλώ και σ’αγαπώ
Το νιώθω στους δρόμους που γυρνάω ,το συλλογιέμαι και γελάω
Μες στον ξεθωριασμένο αγέρα τον νωθρό ,δίχως νάχω προορισμό
Παίζοντας δύο ρόλους προφέρω τ’όνομά σου στους μονολόγους
Κι όμως σ’αυτό τον τόπο εδώ,ανάμεσα στον πόθο και τον καημό
Ανάμεσα στην πικρή ουσία και την γλυκειά μου φαντασία
Τελειώνει ο κόσμος μου κι αρχίζει ,τον εαυτό μου διασχίζει

Σπαταλημένη μιά ζωή ,στην ερημιά και στην ορφάνια βιαστική
Να ελπίσω δεν μπορώ ,κάτι επιτέλους για να χαρώ
Ευκαιρίες χαμένες ,άρρωστα χρόνια δίχως συμπόνια
Πένθη μιάς άνοιξης σκοτωμένης ,στα αίματα πνιγμένης
Φίλοι παλιοί κρυμμένοι στις σκιές ,μεταμφιέσεις χτυπητές
Φωνές της μάνας τρυφερές ,του αδερφού μακρυνές
Κι όμως εδώ ,στον τόπο τούτο τον στερνό
Χτίζονται σώμα και ψυχή τα χείλη που λαχταράν φιλί
Η ικεσία ενός χεριού,το άναμα τ’αέναου αστεριού

Νάμαι λοιπόν στου δρόμου τα στερνά,πενήντα χρόνια στα τυφλά
Γέρικος αητός πιο λιγοστός και πιο στεγνός
Το αίμα που στάζει κοχλαστό μόνο μου πιοτό
Ξεπαγιάζω στην παγερή φωτιά τρέμω στην καπνιά
Ευτελές υλικό που εξιλέωση γυρεύει ,μες στην ασάφεια χειροτερεύει
Κι όμως καθώς λησμονήθηκα δεν θα λησμονήσω ,τον έρωτα θα τραγουδήσω
Αυτό το λίγο θα σου φωνάξω δυνατά ,θα σου το πώ ψιθυριστά
Μουρμουρητό σιγανό απο ύμνο ξεχωριστό
Όσο ζώ σ’αγαπώ,όσο πεθαίνω χαμογελώ και.......σ’αγαπώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2009