Οι άπιστοι

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα γλυστρίσω ωσάν ίσκιος
στο παράταιρο δείλι
-θα λουφάξω σα λύκος
μ'επτασφράγιστα χείλη

Σ’ένα πλάνο φέγγαρι
που γεμάτο γρυλίζει
η σιωπή θα με φέρει
όπου πρέπει κι αξίζει.

Σε μισάνοιχτες γρύλιες
και παράθυρα ξύλου
μια φορά απ’τις λίγες
θα’χω κοίταγμα φίλου

Μες στα μάτιά η κραυγή σου
θα με στρώνει σαν ήχο
με μπογιά της αβύσσου
σύνθημα σ’ένα τοίχο

Κι όταν κάποτε, κάπου
ένα παιδί με διαβάσει
άξαφνα θα ησυχάσει
Θα μερέψει κι η πλάση

Γλυκομίλημα, νότες
μια αγάπη δική μας
και πεντάγραμμα δότες
στη πιο ροκ μουσική μας

Άξαφνα θ’αγριέψουν
σώματα και ψυχές
οι δυο γαίες θα δρέψουν
σ’ενα βιος τις βροχές

Ζήσε μέσα από μένα
να ανασάνεις ξανά
κι όταν θα ρθουν τα τρένα
άστα εκεί αδειανά..

Το δικό μας βαγόνι
δεν χωρά φυλακές
τί κι αν ρίχνει έξω χιόνι
μέσά μου εσύ θα καις

Και θα ανάβεις τη δάδα
με μια φλόγα ποινής
«όσο υπάρχει η Ελλάδα
θα υπάρχουμε εμείς»

Κι αν ακόμα μας σβήσουν
με πνοές δολερές
οι τροχοί θα γυρίσουν
και θα πέσει ο βαλές

Απ’το χέρι σου ίσως
πιθανώς κι από μένα
«Όσοι ένιωσαν μίσος
δεν πιστεύουν κανένα...»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-01-2009