Συγχώρα με

Δημιουργός: Γιαννης Στιχακης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Συγχώρα με.

Έτσι φτωχή και πεινασμένη
τριγυρνάς
ξυπόλυτη
μάνα πολλών θεών
τα μεταξένια ρούχα σου
βρώμικα σχισμένα
και τα πόδια σου γυμνά
πόδια πληγωμένα
τυφλή εσύ
τα μάτια σου
που έβλεπαν παντού
τα μάτια σου
που αγκάλιαζαν το κόσμο
τα μάτια σου
στο χρώμα τ' ουρανού

Εσύ μια κυρία
των μεγάλων
των ωραίων
των απλών
εσύ μια δασκάλα
της δόξας
της ανδρείας
της ελευθερίας
πορφυρογέννητη
μεσ' από μύθους
παρακαλάς
για μια υιοθέτηση
για μια υπόσχεση
πως μόνη δεν θα πεθάνεις

Τρέμουν τα χείλη σου
βαριοχτυπά η καρδιά σου
σα μια ζητιάνα
για ένα κομμάτι ... τι ?

Κανείς το σώμα σου δεν θέλει
κανείς δεν σου ζητάει
έρωτα να κανείς
με το πνεύμα σου
όπως πρώτα
όπως κάποτε
όπως πριν
κανείς στα γόνατα δεν πέφτει
να πατήσεις πάνω
να μην βραχούν τα πόδια σου
να μην λερωθείς στις λάσπες

κι ειν’ τα παιδιά σου τώρα
που σε σπρώχνουνε σ’ αυτές
κι ειν’ τα παιδιά σου
που σε πνίγουν
στα κάποτε γαλανοκέντητα νερά σου
κι είναι τα παιδιά σου
που σε βρίζουν
που σε φτύνουν
που σε αρπάζουν απ’ τα μαλλιά
τα λίγα πλέον
και σε πετούν
και σε πατούν
τα παιδιά σου
τα πόδια σου
τα φτερά σου
και δεν ήσουν μάνα κακιά
ποτέ
και δεν ήσουν άσχημη
ποτέ
και δεν άξιζες
ποτέ
τίποτα απ όλα αυτά

Αχ ! χώρα μου
τι έκανα για να σε σώσω ?
Αχ ! Ελλάδα μου
γιατί ντράπηκα
να φωνάξω το όνομά σου ?
Αχ ! πατρίδα μου
που τώρα να πεθάνω ?
για εμένα τώρα ποιος θα κλάψει ?
και μοιρολόι ποιος θα πει ?
ποιο χωμα να φιλησω ?

Σε ποια αγκαλιά
ν’ αφήσω τη ψυχή μου ?
Συγχώρα με , συγχώρα με Καλή μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-02-2009