Μνήμη ψαριού

Δημιουργός: poetryf

Lonely i am....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=right]“You will Know some day how much I wanted you to be with me…"
Ν.Μ[/align]

Το μειδίαμα που τρέμει στο νερό
μνήμη ψαριού για άνθρωπους κροκόδειλους
για δάκρυα ανύπαρκτα
για ευθύνες κι ανυπόστατες μαλακίες
Το μειδίαμα που κλαίει στον τοίχο με το κόκκινο σπρέι
«Θα μάθεις κάποτε»
Πως ανθίζουν μες στα χέρια οι βεντάλιες
τα παγώνια πως γλυστράνε ως το πρόσωπο
μόνο και μόνο επειδή τα γέννησε η φαντασία μου
να βαδίζουν κοντά σου
να φυσάνε την πνευστή τους αγωνία
μελωδοί να συντροφεύουν τις νυχτιές σου
Ήμουν κι εγώ μια νύχτα μαζί σου
κατέβαζα φεγγάρια-δεν με έβλεπες
με το καλάμι μου αγκίστρωνα τα αστέρια στη θωριά σου
-δεν με έβλεπες
γινόμουνα για λίγο αστερισμός και καρδιοχτύπι
-δεν με άκουγες
νεκρές αισθήσεις
χορός των παραισθήσεων και σώματα οι μνήμες
Σε ήθελα μαζί μου , ναι
Ήθελα να ανοίγω μια αγκαλιά ιδανική να σε χωρέσει
να ξεχωρίζεις στην ασκήμια αυτού του κόσμου’
Το μειδίαμα που τρέμει στο νερό
μνήμη ψαριού
για εμένα που κλαίω
για εσέ που ξεχνάς
Για το όλο που κόπηκε και ρίχτηκε κομμάτια μάρμαρο
στα κεφάλια των πιο ψηλών μου ελπίδων
Ναι.. Κουράστηκα
δεν είμαι
δεν θα γινω ποτέ αυτό που θέλεις
δεν θα μάθεις ποτέ πως εν τέλει ήμουνα
«Θα μάθεις κάποτε»
Πως οι πιο όμορφοι ήλιοι γεννιούνται τη νύχτα
αρκεί να έχεις τα μάτια να τους κοιτάξεις
χωρίς γυαλιά, χωρίς φακούς , χωρίς προσπάθεια καμία
Κι εγώ εχω μάθει
να κοιτάζω με τα μάτια της ψυχής
-το είχα μάθει αυτό εκείνο το βράδυ-
όπως επίσης πως απόψε
θα πεθάνω ακόμα μία.
Το μειδίαμα που τρέμει στο νέρο
Μνήμη ψαριού και είμαι εγώ
Το μειδίαμα που τρέμει, θα σταθώ
Θα αναστηθώ.
Θα’χεις τα μάτια να με δεις, να με κοιτάξεις;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-02-2009