Αναρωτιέσαι

Δημιουργός: agrocert, Αγγελική

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κοιτάς...

Με τα μάτια ορθάνοιχτα…κοιτάς…
Και κοιτάς…και χάνεσαι στην εικόνα…
Σε λίγο…με τα μάτια κλειστά…κάνεις την εικόνα σκέψεις…
Την κάνεις λόγια…βουλιάζεις…στην ψυχή του ανθρώπου…
Αναρωτιέσαι…μπορεί αλήθεια τόσο μακριά να μας τραβήξει ο πόνος;
Και τόσο πέρα από τη λογική ο φόβος;
Κι ακόμα πιο πέρα από μας να μας τραβήξει η αγάπη;
Να μας πετάξει τόσο πέρα απ’ το μυαλό,
Πέρα, ψηλά στο τέρμα, αν υπάρχει, να μας πάει;
Κάτω, χαμηλά, στον βυθό να μας βουλιάξει;
Κι αν δεν υπάρχει, τίποτα εκεί;
Τίποτα παρά μονάχα το μυαλό μας;
Και ότι ζωγραφίσαμε στο παιδικό τετράδιο του ονείρου μας;
Κι ότι προβάλουμε επάνω στο πανί είναι μονάχα ότι έχουμε ανάγκη;
Μα τάχα είναι αυτό μονάχα που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ξεφύγει;
Ένα ζεστό βλέμμα την κατάλληλη στιγμή;
Για να ξεφύγει και να περάσει πάνω από τα σύνορα;
Να ξεπεράσει όλα τα όρια και να χαθεί;
Πέρα απ’ το θάνατο πέρα απ’ το φόβο, πέρα απ’ σκοτάδι, πέρα απ’ το φως;
Αυτό;
Με ταχύτητα φωτός να χύνεται και στο καλό και στο κακό;
Για όσο κρατήσει ; Αυτό;
Και στο τέλος να υπάρχει μόνο αυτό που είχε πραγματικά αξία, αυτό το λίγο κέρδος, αυτό;
Αυτές οι μετρημένες στιγμές που τα φτερά ήταν διάπλατα ανοιχτά και έσκιζαν τον αέρα…;

Αναρωτιέσαι…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2009