Αν εισαι ομως εδώ

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθες και ψές σαν κάθε βράδυ στη σκέψη μου ξανά
Καθώς μεσουρανούσα μες στις μεγάλες μοναξιές
Με νοητά καλώδια τραγουδούσε ο πυρετός τις μαύρες μου πληγές
Κι εγω παραμιλούσα γιατι δεν έμαθα να σέρνομαι στη λησμονιά

Μόνος στο άδειο σπίτι στου καημού την κατοικία και του τρόμου
Στον τόπο αυτό της συμφοράς με συντροφιά θηρία,νυχτερίδες
Σκοντάφτω στου κορμιού μου τις ρωγμές ,μετράω τις ελπίδες
Κι όλο κοιτάω μπροστά στο τέρμα του σκοτεινού μου δρόμου

Μιά ζούγκλα το αίμα που ανταριάζει την καρδιά μου
Κομματιασμένη μένει κι άθιχτη μα να ξεφύγει δεν μπορεί
Με λάμψεις συσπειρώνεται,κουρνιάζει σιωπηλή
Κι ύστερα παραλυμένη δύναμη ,απλώνεται σαν άχρωμη σκιά μου

Δεν είν’για μένα η έκσταση της σκέψης,το μαρτύριο,οι προσευχές
Δεν είναι τα οράματα για μένα τα ωραία και τα μεγάλα
Με περιμένει αδιάκοπα εξαίσια κι αταλάντευτη μια σκάλα
Που οδηγάει στις φοβερές του Άδη ρεματιές

Αν είσαι όμως εσύ σαν σκέψη σαν ουσία αγάπη μου εδώ
Το κάτι λίγο βλέποντας απο τον γκρίζο εαυτό μου
Ίσως γυρίσω πίσω απο κάποιο θάνατό μου
Μαζί σου,το μέλλον μου να ζήσω δεν θάναι πιά οδυ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2009