Έχω, δεν έχω

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω να δώσω ένα μισθό, τον κόπο μου να κλέψω
να ματαδώ τις γειτονιές που παίζαμε παιδιά
Στη ξύλινη την πόρτα μου, να ακούσω τα κλειδιά
να πω πως ήρθες πάλι εδώ, ξανά μη σε γυρέψω.

Έχω ένα ξύλινο σταυρό να σύρω λίγο ακόμα
μέχρι να φτάσω στο χωριό κι εκεί ν’αναστηθώ
δάκρυ το δάκρυ σου’φτιαξα ένα βαθύ βυθό
να κολυμπήσεις να με βρεις μ’ένα γαλάζιο σώμα.

Δεν έχω σκέψεις πονηρές μήτε κακού λογάδια
μα μόνο Λόγο αγαθό το πρόσωπο να νίψω
Κι όπως βυθίζομαι κι εγώ, να σε ανακαλύψω
μικρή πατρίδα του χαμού σ’ολοφυρμού σκοτάδια.

Δεν έχω μήτε μια σταλιά, οινόπνευμα, δεν μένει
το ήπια όλο για να δω ό,τι αγαπώ πολύ
σ’ένα μπουκάλι σφήνωσα τη μοίρα σαν πουλί
και τα γυαλιά σαν έσπασα βγήκε σακατεμένη.

Κουτσόφτερό μου όνειρο για πούθε να πετάξεις
ουδέ σου φύλαξα ουρανό, ουδέ σου έχω βοτάνι
Μα έχω ένα χάδι αληθινό κι εκείνο θα σε γιάνει
να φτάσεις ‘κει που αγαπάς και κείθε να αράξεις.

Έχω να δώσω ένα μισθό σ’όποιον πεινά ή κλέβει
και μια καρδιά να μοιραστώ αν έρθεις πάλι εδώ..
Αν μέσά σου σαν άνεμος μ’ αφήσεις να κλειστώ
‘γω θα σε τρέξω –αερικό- πέρα από κάθε ρέμβη.

{ Κι αφού σε ματακάπνισα σα να’σουν νικοτίνη
σ’ένα τασάκι η φλόγά σου... είδα να ξανασβήνει... }

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2009