kataigida

Δημιουργός: zannia, (Άννα)

ena palio ksexasmeno..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν να σκοτείνιασε και πάλι ο ουρανός μου..
Ο ήλιος κρύφτηκε τα μέσα μου κρυώνουν
Λευκή επιδερμίδα κοκαλωμένη μοίρα
Μελάνιασαν τα χείλια μου σε τούτη την αλμύρα

Μες στης σπηλιάς μου το κατόπι επιστρέφω
Και τον θεό παρακαλώ να μη βγω ποτέ ξανά έξω
Στης ερημιάς μου τις ανέσεις ν αρμενίζω
Και την κάρδια μου σε κανένα μη χαρίζω

Σκαρφαλωμένη πα σε βράχους να αγναντεύω
μόνο το μαύρο κ από μαύρο να γυρεύω την ελπίδα
Θεέ μου πως ξέσπασε και πάλι καταιγίδα..
Μέσα στα μάτια μου να βλέπω την πλημμύρα

Μες στη σπήλια μου εκεί θα πάω πάλι
Και δεν θα επιτρέψω να σηκώσω το κεφάλι
Στους έρωτες τα πόδια μου θα τρέχουν
Γιατί τα μέσα μου πονούν και δεν αντέχουν

Ανάστησα μια στοιχειωμένη μοίρα
Για να σταυρώνομαι εγώ μες στην αλμύρα
Πως με ξεγέλασε εκείνη η πεταλούδα
Και τι γλυκιά χροιά είχαν εκείνα τα λουλούδια

Σαν να χασα το δρόμο και δεν βλέπω..
είναι πυκνή η βροχή που πάω πια δεν ξέρω..
την πεταλούδα βλέπω χάμω είναι πνιγμένη
κλαίω γι αυτήν την συμποναω την καημένη

εκείνη νόμιζε πως είχε την ελπίδα
μα δεν λογάριασε της γης την καταιγίδα..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-02-2009