Άπιαστα όνειρα

Δημιουργός: waitingforahope

η νύχτα μας μελάγχολεί αλλά ευτυχως που πάντα έρχεται το ξημέρωμα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το είναι μου μια θάλασσα, απέραντη, βαθιά
μια λυσσασμένη δράκαινα σε όνειρα δειλά.
Νιώθω σαν δάκρυ μοναχό κ καθυστερημένο,
σαν έναν γκρίζο ουρανό απέραντα θλιμμένο.

Και η ψυχή χωρίς πανιά στ’ ανέμου την αντάρα,
λες κ ότι κληροδότησε ήταν μια κατάρα.
Λιμάνι να μην βρει ποτέ, απάγκιο κ απανέμη
αγάπη ανιδιοτελή κ απόλυτα δοσμένη.

Και από τότε που εγώ, θυμάμαι τον εαυτό μου
κάνω χιλιάδες όνειρα λες κ είναι αυτά το φως μου.
Μα αν παραμείνουν όνειρα κ άπιαστες ελπίδες
θα παραμείνω ακίνητη, ήλιος χωρίς ακτίνες.

Έχω ανάγκη από αυτό που αληθινά θα βγάλει
τα άπειρα μου όνειρα έξω απο το συρτάρι.
Και είμαι χρόνια έτοιμη πίσω από την πόρτα
για να σου ανοίξω κ να μπεις, έρωτα, όπως πρώτα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2009