Έλεγα λοιπόν

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

I was saying... You were listening? (Στο freigned του οποίου η υπογραφή με ενέπνευσε)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έλεγα λοιπόν
πως περπάτησα ένα βράδυ με τα χίλια μου πρόσωπα
και με τη μία μου ψυχή ακουμπισμένη στο περβάζι
μόνο για να'ρθω να σε βρω, να σ'αγκαλιάσω...
Ο δρόμος γυαλιστερός σα μαύρος καθρέφτης
μου ανταπέδιδε τα είδωλα'

Έλεγα λοιπόν
πως το βράδυ εκείνο οι στροφές με γύριζαν σα σβούρα
μέχρι που σταμάτησα έξω απ'το σπίτι σου
Τετράγωνα βήματα, στρογγυλές ανάσες
κάποια ασχημάτιστη ελπίδα πως θα νιώσεις
όσα δεν ένιωσες και ήτανε δικά μου

Έλεγα λοιπόν
πως στάθηκα και σε κοίταξα κατάματα
και σ'άφησα με υπόνοιες το νου μου να θωπεύσεις
Τάχα δεν ήμουνα για εδώ
Τάχα δεν σ'είχα ζήσει

Έλεγα λοιπόν
πως είχα δυο χέρια σα δυο κρίκους
χωρίς ίχνος μέταλλου στο χέρι
όχι για να σ'εγκλωβίσω απάνω μου
μα για στιγμές να σ'αισθανθώ πως με πιστεύεις

Έλεγα λοιπόν
πως φεύγοντας άλλαξα τόσο στη ματιά σου
ακόμα και τα μάτια σου με κοίταζαν πιο πλάγια
Δεν κοντοστάθηκα παρά μόνο με δυο αστεία

Έλεγα λοιπόν
πως όσα είπαμε ερμηνεύθηκαν σωστά
μέχρι που το αστείο έγινε κακόγουστο
και που οι "υποκριτές"
βγάλαν τα χίλια πρόσωπα
και κράτησαν το ένα

Έλεγα λοιπόν
πως παίχτηκε κι η τελευταία πράξη
όταν επέστρεψες με ξένη γλώσσα μα γνωστή μιλιά
ίσως να μπεις ανάμεσα σε Ερμή και Αφροδίτη
Λέω λοιπόν
πως είναι ώρα στη σκηνή να επανέλθεις
θα αφήσω εγώ τα σύμπαντα
τη μουσική τους να σου πλέξουν
και θα'μαι ο μόνος θεατής που θα δακρύζει από ντροπή
όταν θα κλείσουν οι κουρτίνες
όταν θα σπάσουνε τα φώτα
όταν και πάλι θα σταθείς
για χειροκρότημα.

Θέλει και ρώτημα;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2009