Eιρωνεία

Δημιουργός: erinya, lena

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φοράω ακόμα το πουκάμισό σου το μακρύ
αυτό το μεταξωτό το θαλασσί
Μου είναι κατάστηθα κολλημένο
κι απορροφάω ότι είναι λησμονημένο
Κάποτε έκλεβε την μυρωδιά σου
και σκέπαζε απαλά την καρδιά σου
Κάποτε ζητούσε επίμονα μια θέση στο συρτάρι
μα εγώ δεν του παραχωρούσα ούτε το πατάρι

Στο είχα πει ότι φοβόμουν πολύ
γι'αυτό δυσκολευόταν η καρδιά ν'ανοιχτεί
Κ όσο πιεζόμουν εσύ το τραβούσες
ότι σου'χα πει για μένα τ'αψηφούσες
Γι'αυτό μια μέρα έφυγες έτσι απλά
έλεγες ότι εσύ δεν φοβόσουν τόσα πολλά
Πόσες τύψεις μου στοίχειωναν το μυαλό
οι ερινύες μου μαρτύριο καθημερινό

Πως όμως για πάντα κάποιον διεκδικούν
όταν όλα τόσο εύκολα τα παρατούν;
Πως καλύπτουν της ανασφάλειας την πλάνη
όταν δεν σέβονται αυτά που ο φόβος κάνει;
Πως σου δίνουν απλόχερα μια θέση στην καρδιά τους
όταν σε λεηλατούν για τα'χουν όλα δικά τους;
Πως αληθινά σ'έχουν ερωτευθεί
όταν δεν προσφέρουν χρόνο στη ψυχή;
Πως αγαπάς σώμα νου κ καρδιά
όταν αυτά που σου δίνουν σου φαίνονται μικρά;;;

Δεν θ'αναρωτηθώ άλλο ούτε θα βασανιστώ
στο ότι δεν ένιωσες πραγματικά θ'αρκεστώ
Ξέρω μόνο ότι παρόλο που πάλευα με εφιάλτες
ανοιγόμουν κ περνούσαν των παθών σου οι διαβάτες
Κ όσο εμπιστευόμουν για να αισθανθώ
τόσο μου τσαλάκωνες τον εαυτό...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2009