Πτώση

Δημιουργός: balistreri

...ίσα δικαιώματα...αφού έχει η γυναίκα μου φιλενάδα...θα έχω κι εγώ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν ήμουνα ποτέ παιδί σαν όλα τ’ άλλα
Εκείνα που γελάνε με αστεία
Που κυνηγούν με πάθος τ’ αριστεία
Και δεν παίζουν ποτέ κρυφτό και μπάλα

Εγώ κοιτούσα τα μεσάνυχτα ουρανό
Σκοτάδι άναστρο βαθύ να με τυλίγει
Και το πρωί συγκλονισμένος απ’ τα ρίγη
Μέσα μου πάλλονταν το αίμα ζωντανό

Εγώ δεν ήμουνα παιδί σαν όλα τ’ άλλα
Εκείνα που λατρεύουν τους μεγάλους
Και που προσέχουν δεξιά να ‘χουν καβάλους
Και που δεν τρέχουν μην ιδρώσουνε μια στάλα

Εγώ χανόμουν στα βιβλία τα παλιά
Κι εκεί ταξίδευα με λύπη και με πόνο
Και κάθε όνειρο σκληρό και δακρυγόνο
Γίνονταν δάκρυ μες στα μαύρα μου μαλλιά

Τα περασμένα που ‘φυγαν πληγές
Και άλλαξα, περάσανε τα χρόνια
Καινά έπαψαν να μ’ οδηγούν δαιμόνια
Και ξεδιψάω από νέες πια πηγές

Ήτανε ο παράδεισος στενός
Μια κόλαση στα μέτρα μου ζητούσα
Και κάθε που τη νύχτα αιμορραγούσα
Πλησίαζα λιγάκι στο κενό

Λύτρωση της πτώσης μην αργείς
Δεν έγινε η Εδέμ ποτέ για μας
Γι’ αυτό φωνάζουν «ρε τσογλάνι πως τολμάς
Κι ακόμα, ως το τέλος, νοσταλγείς?»*


*"Πως τολμάς και νοσταλγείς ρε τσόγλανε?" τίτλος βιβλίου του Γ.Αγγελάκα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2009