Μην ξεχάσεις

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=black][align=right][I]«Σ’ενα άδειο σινεμά παίζονται πάντα οι πιο ένοχες συνουσίες.»[/align][/I]


[font=Georgia] [color=black][I]Τα καθίσματα θα αρκέσουν
είναι από αιώνες μετρημένη η αρρένα

Το ξίφος μόνο μη ξεχάσεις
ίσως κι εκείνη τη λευκή, μακό στολή
που θα σε κάνει ωσάν αμέτοχος να δείχνεις

Μην την ξεχάσεις’
Είναι ώρα
Τα στοιχήματα ας πέσουν

Εγώ ποντάρω σε μια ήττα
τη δική μου
Σαν ένας γλάρος που ποντάρει στη βροχή
μετά το πέρασμά του

Μη με ξεχάσεις
θα ψαλιδίζουν τα φτερά μου ουρανούς
θα σου μαδήσουνε τα σύννεφα σα ρόδα

Να ανοίξεις μόνο μια παλάμη όταν θα πέφτουν
κρίμα θα ήταν να τη χάσεις μία τέτοια ευκαιρία
Θα πέφτω και εγώ
μες στα κομμάτια το ολόκληρο που ψάχνεις
Να μη ξεχάσεις
Άνοιξε μόνο μια παλάμη

Κράτα σ’ανάταση την κοφτερή σου αιχμή
μην αστοχήσεις σα θα φτάσω
Είχα από χρόνια αυτό το πρόβλημα
Ποτέ μου δεν μπορούσα να μπαρκάρω σωστά το κορμί μου
Κι έλεγα πάντα «οι θάλασσες μ’εκδικούνται, δεν μπορεί»


Τα καθίσματα θα αρκέσουν
το έργο θα διαρκέσει όσο θες
μη βγάζεις τη μάσκα
Mη!
Έξω ήδη βρέχει
Και τα δάκρυα
δεν κάνουν σόϊ με τις στάλες

Μη βγάζεις τη μάσκα
θα σ’αγαπήσω και με πρόσωπο τσουρουφλισμένο
Όχι..μη....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2009