Μια Μικρη Ευχη

Δημιουργός: gatoulis, Δαλακλίδης Στέφανος

Τελικά ... γίνονται και θαύματα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΥΧΗ

Είναι η πίκρα λεωφόρος
Και η χαρά στενάκι
Κι εγώ ο οδοιπόρος
Με τη θλίψη για δισάκι

Tο στενάκι το διαβαίνω
Χαρά να μου χαρίζει
Μα δεν καταλαβαίνω
Πότε πίσω με γυρίζει

Σαν παλιά συσκευασία
Στη γωνία πεταμένος
Ψηλά κοιτώ με σημασία
Και είμαι θυμωμένος

Κι όπως ψηλά κοιτάζω
Μου φωνάζει μια φωνή
Στ’ άστρο που θαυμάζω
Να εκφράσω μια ευχή

Άστρο μου σε παρακαλώ
Άκουσε την ευχή μου
Κι άμα μπορείς την πίκρα
Πάρε απ’ την ψυχή μου

Κάνε το χέρι μου φτερό
Το αίμα μου μελάνι
Δώσε κουράγιο στο μυαλό
Την πίκρα να ξεκάνει

Ότι συμβαίνει στην καρδιά
Βοήθα με να γράψω
Κι αν γίνεται σε μια βραδιά
Την πίκρα να ξεχάσω

Στάλα – στάλα στο χαρτί
Το μελάνι να τη σύρει
Στα γράμματα να μπερδευτεί
Να κάνει χαρακίρι

Του ‘πα απ’ την ψυχή μου
Και μάλλον με λυπήθηκε
Ίσως μια παλιά ευχή μου
Να την ξαναθυμήθηκε

Τότε που δεν κατάφερε
Την ευχή να εκπληρώσει
Αλλά η τύχη τα ΄φερε
Πολύ να με πληγώσει

Σαν το άκουσε το άστρο
Φώτισε τη βραδιά
Κι οχύρωσε σαν κάστρο
Την χάρτινη καρδιά

Με αντοχή τη γέμισε
Και το μυαλό με σφαίρες
Την πίκρα την πολέμησε
Νύχτες πολλές και μέρες

Η λεωφόρος έγινε
Ένα στενό κι αυτή
Μόνο χαρά μου έδινε
Στη μαύρη μου ζωή

Μα όπως είπα στην αρχή
Η χαρά είναι στενάκι
Και στο διαβάτη διαρκεί
Μονάχα ένα λεπτάκι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-02-2009