Ανεπαίσθητο (2002)

Δημιουργός: Θεττάλια, Χάρις (Παδιώτου) Παναγοπούλου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βημάτων κρότος απ’ τα ήσυχα μπαλκόνια
κι' απ’ την πρασιά τού κήπου τής εφάνη˙
και η καρδιά πλανεύτηκε πως φθάνει
όλ’ η παρέα απ’ τα όμορφά της χρόνια

Τότε π’ «ακάλεστα» ξαδέρφια κάναν κέφι
με το σακκί τής Καθαράς Δευτέρας
και με το πρώτο σκάσιμο τής μέρας
να κουβαλήσουν και καλούμπες για τα νέφη

Τα βήματ’ ήταν ίδια, λέει η μνήμη
μ’ εκείνα τών καιρών τών παιδικών της
π’ η τηλεόραση στ’ αυτιά, το άγνωστό της
κι’ η πληροφορική - κι’ αυτή, απούσα φήμη

Τότε που μπέρδευαν γραμμάρια με δράμια
κι' οι γειτονιές, αυλές μοσχοβολούσαν
που’ η Βέμπο κι’ ο Αττίκ μεσουρανούσαν
στο μικροσπίτι που μεγάλωνε μ’ ορφάνεια

Ερύθρησ’ όλος ο κορμός και οι σφυγμοί της
στην τωρινή βοή τής έξω θύρας˙
αισθάνθηκε πλησίασμα τής μοίρας
άχ, ‘τούτοι, νάταν οι παλιοί ακάλεστοί της!

Μα, ήχος ρόπτρου δεν τής έκανε τη χάρη
ο θόρυβος τών γέλιων ‘ξαφανίσθη’
και η καρδιά π’ αδίκως αφυπνίσθη’
αγγελοσμίχτηκε ξανά με το φεγγάρι. –

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-03-2009