Ανησυχια Δημιουργός: gatoulis, Δαλακλίδης Στέφανος Αν είναι να ρθει, θε να ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ΑΝΗΣΥΧΙΑ
Σαν τη λάβα που κυλά
Κι όλα τα καταστρέφει
Μαυρίλα και καταχνιά
Αφήνει στο πέρασμά της
Το αίμα μες στις φλέβες μου
Πίσω δεν επιστρέφει
Και κάνει την καρδιά
Να χάνει τα βήματά της
Είναι η ζήλια κι ο πόνος
Που μπήκαν στα σωθικά μου
Κι από μέσα μου κατάφεραν
Τη χαρά να την πετάξουν
Κι όταν κοιμάμαι έρχονται
Τα όρνια στα όνειρά μου
Και πέφτουνε αλύπητα
Να τα κατασπαράξουν
Κρύβονται τ’ άστρα σαν κοιτώ
Ψηλά να τα θαυμάσω
Κι ο ουρανός είναι μουντός
Μαύρος κι ανταριασμένος
Όταν απότομα ξυπνώ
Και θέλω να φωνάξω
Μα δεν ακούγεται μιλιά
Κι είμαι λαχανιασμένος
Σε νιώθω τόσο μέσα μου
Να μ’ έχεις πλημμυρίσει
Ο εθισμός σου γίνηκε
Το βασικό συστατικό
Το μυαλό και η ψυχή
Με σένα έχει γεμίσει
Και στην καρδιά το κρύβω
Το μικρό μου μυστικό
Νιώθω την παρουσία σου
Σε ψάχνω στο σκοτάδι
Ψάχνω τα ματάκια σου
Το στίγμα να μου δώσουν
Ψάχνω την αγκαλιά σου
Ένα σου μονάχα χάδι
Μήπως μπορέσουν μονομιάς
Απ’ το κακό να με γλιτώσουν
Με γελούν τα μάτια μου
Μου κάνουν παιχνιδάκια
Θέλουν να με τρελάνουνε
Να μ’ αποτελειώσουν
Και γεμίζουνε το χώρο
Με τα δυο σου τα ματάκια
Και τα δυο μου χέρια θέλουν
Τα χέρια σου να νιώσουν
Γύρω μου ψάχνω σαν τυφλός
Στο απέραντο σκοτάδι
Μήπως βρίσκεσαι εκεί
Μήπως και σ’ ακουμπήσω
Και κατεβαίνω το στενό
Που οδηγεί στον Άδη
Αφού δεν τα κατάφερα
Το χέρι σου να κρατήσω
Κι ύστερα φαίνεται ένα φως
Ν’ αστράφτει στο μυαλό μου
Οι σκέψεις μου μπερδεύονται
Και το κορμί έχει παγώσει
Ευτυχώς είναι ο ήλιος
Που βγήκε για το καλό μου
Κι ήρθε αναπάντεχα
Στο τέλος να με γλιτώσει
Είναι το φως της μέρας
Που πάλι ξημερώνει
θα ΄ρθει η γλυκιά στιγμή
που θα σε συναντήσω
θα σταματήσει η καρδιά
Σα δέντρο να ματώνει
Κι αν είμαι λίγο τυχερός
Μπορεί να σε φιλήσω
Κι όλα με μιας θα ξεχαστούν
Η χαρά μου θα τα πνίξει
Το ρυθμό της θα τον βρει
Η δύστυχη καρδιά μου
Κι ένα χαμόγελο γλυκό
Τα μάτια θα τυλίξει
Και θα ‘ναι όμορφα, τρελά
Της μέρας τα όνειρά μου
Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-03-2009 |