μαζί

Δημιουργός: χρήστος

στη γυναίκα μου κι ας μην της δίνω να διαβάζει τίποτα ποτέ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

για τις πηγές του αθάνατου κινήσανε νερού
κάποτε, που στις φλέβες μας κυλούσε η εφηβεία
και μέθαγαν τα μέλη μας στη νιότη του κορμιού
μακριά από παρακμής οσμές και θάνατου υποψία

κι έμπαιναν μες στο σπίτι μας τ’ αστέρια τ’ ουρανού
κάθε φορά που ευχόσουνα να σ’ αγαπώ μακάρι
μέχρι το βάθος του βυθού , το ύψος του βουνού…
κι εγώ δεμένο με κλωστή σου ‘δινα το φεγγάρι

κι έλεγα τέτοια θάλασσα πλατιά και γαλανή
όπως εκείνη που αγρυπνά βαθιά στα δυο σου μάτια
ποτέ μου δεν αντάμωσα… με κοίταζες εσύ
κι άφηνα τα καράβια μου να γίνονται κομμάτια

για τις πηγές του αθάνατου κινήσαμε νερού
κι οι δυο μαζί… κι εδώ μαζί κι οι δυο γερνάμε τώρα
μα από το βάθος του βυθού, το ύψος του βουνού
περσότερο να σ’ αγαπώ νιώθω, ώρα την ώρα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2009