Επανορθώνω

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]
«Αγαλματάκια ακούνητα - αμίλητα - αγέλαστα»
ακούγονταν στις γειτονιές που παίζαμε -παιδιά-
και με προσπάθεια πολύ τα νιάτα μας τ’ ανέραστα
την ακαμψία άντεχαν για ένα - δυο λεπτά.

Τ’ ακίνητά μας σώματα έμοιαζαν με ψυχές
που έμεναν ασυγκίνητες απ’ της ζωής το πάθος
και με γκριμάτσες, με φωνές και λέξεις μαγικές
ηθοποιός γινόσουνα για ένα δικό τους λάθος.

Νέκρωσαν τώρα οι γειτονιές -κάγκελα και κλειδιά-
και το παιχνίδι παίζεται μπροστά από οθόνες
ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα παιδιά
ζουν μια καινούργια μοναξιά μ’ αλλιώτικους κανόνες.

Κι εγώ, ηθοποιός και θεατής στο θέατρο της ζωής
την ακαμψία δάμασα! με δάσκαλο το χρόνο
μα σαν απόφαση -εκτελώ- ισόβιας ποινής
το να γελώ, να ομιλώ μα και να επανορθώνω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2009