Μελαγχολικές περιστροφές

Δημιουργός: gerontas, ΣΑΡΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
Μελαγχολικές περιστροφές στο κέντρο της ψυχής μου
Ανάδρομο μου είπαν είναι το φεγγάρι ,έκλαψα .
Ευθύς στη χαρτορίχτρα μάντισσα πήγα για να δω,
πως θα ναι η ζωή μου στα χειμωνιάτικα τα βράδια.
Χωρίς σφυγμό καρδιάς πως θα περάσω τον καιρό.

Αντάμωσα ,τσιγγάνα στη γωνία ,τα χέρια κράτησε να δει
Το αύριο σα ξημερώσει ,ο ήλιος πως θα είναι το πρωί
Τι θα απογίνω ,τώρα μόνος ,δίχως ανάσα ,χωρίς ψυχή.
Φοβήθηκα και πήγα στη δόλια μάνα, που στη ζωή με έφερε
Την ρώτησα μάνα που με γέννησες, γιατί πονώ, γιατί ?

Πόνος, χαρά, αντάμωσαν τη μέρα που βογκούσα
Σαν θα γεννιόσουν γίνηκαν ζευγάρι του κόσμου οι καημοί
Γέννησαν σύννεφα γεμάτα ,χαρά και λύπης, δάκρυ
έτσι γεννήθηκες ο ήλιος εσύ και το φεγγάρι μ’ αυτά να ζεις μαζί.
Άνθρωπος είσαι ,η μάνα είπε ,κι πόνος σου γλυκιά τροφή.

Μελαγχολικές περιστροφές ,φθηνές στιγμές στου κόσμου την ασχήμια
Μ΄ ένα φανάρι κλείστηκα σε διαδρόμους μια πόλης σκοτεινής
Αναζητούσα χίλιες στιγμές, χίλια φεγγάρια
Μα της δόλιας μου αγάπης τα παγκάρια είναι αδειανά
και ξέμεινα πίσω να ταΐζω, με ψίχουλα ,πουλιά της νιότης ,
φθηνή τροφή μιας ασήμαντης, ανδρείκελο ,ζωής.[/align][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2009