Χάνοντας τον Παράδεισο

Δημιουργός: Giotagrrock

...για τον έρωτά μου που κρεμεται απο μια κλωστή...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Σαν μες στις ξέρες ξεχασμένος ναυτικός
Που σε κάθε κύμα η λάμψη τον ξυπνάει
Κι όταν πλοίο δε βλέπει ένας λυγμός
Σαν το θεριό προς στην καρδιά του ορμάει

Έτσι τ' αστέρι μου φοβάμαι πως θα σβήσει
Και πως ο έρωτας θα γίνει δυο γραμμές
Και λίγο μαύρο ό,τι μαζί έχουμε ζήσει
Και μόνο οι μνήμες πια θα μείνουν ζωντανές

Άλλες φορές νιώθω πως ζήτησα πολλά
Χωρίς να δώσω αντίτιμο ακριβό
Και προσπαθώ "πλαστά" προβλήματα να λύσω
Και μ' αδιέξοδα γεμίζω στο κενό

Κι αναρωτιέμαι αν έχει νόημα τελικά
Ν' ανάβει ο φάρος κάθε μέρα και φεγγάρι
Σε μια ακτή ερημική στο πουθενά
Χαμογελώντας, αφού όλα τού 'χουν πάρει

Και ποιος ο λόγος κάθε βράδυ ν' αντηχεί
Του λύκου το τραγούδι στα βουνά
Αφού κανείς δεν τον ακούει που θρηνεί
Ούτε που χαίρεται περήφανος ψηλά

Μα πιο πολύ ακόμα με φοβίζει
Ανήμπορη να στέκω, αγαλματένια
Κι αυτό ο ρήγος που με δέος με γεμίζει
Όταν κάθε στιγμή χάνω παραδεισένια

Όπως αυτές που είχα μέσα μου για σένα
Κι όλες οι ελπίδες πως θα γίνουνε πουλιά
Που θα μου φύγουνε για πάντα εκεί στα ξένα
Όπως σε κάθε άνοιξη της τύχης μου παλιά
...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-03-2009