Εσύ

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εσύ που στη σκέψη μου γυρνάς πρώτη αγάπη και μαρτύρα
Αν της φωνής σου στ’όνειρο δεν άκουα τη λύρα
Κι ως σου είδα στη μετάδοση το χείλι να μη τρέμει
Σαν την καρδιά μου δέρνανε οι τέσσερεις ανέμοι
Κι ως είδα ζωντανή την όψη σου να μένει
Σε τρίσβαθο χαμόγελο λουσμένη,βυθισμένη
Κι ως σταύρωσες τα χέρια σου στα στήθη μου απάνω μόνη
Την ώρα που ο θάνατος με σκέπαζε σα χιόνι
Γλυκά σα με διάταξες το πόνο μου ν’αφήσω
Σηκώθηκα ολοζώντανος για να σε ξαναγαπήσω

Καρδιά σφυρί το πάθος μου στο πάλεμα βροχή
Στα μάτια σου είμ’έφηβος ,στον ίσκιο σου παιδί
Σαν δίστομο έγινε σπαθί ο πόθος μου στο χέρι
Κι η προσμονή σου μοιάζει σαν λάβρο του ήλιου μεσημέρι
Και σαν τ’αηδόνι τραγουδά μες στη βαθιά νυχτιά
Όμοια για σένα η καρδιά ακλόνητη σπαράζει και χτυπά
Ν’ακούσει λαχταρά ολοκάθαρη την ίδια σου φωνή
Της μυστικής εκόνας σου τη δόξα αδημονεί
Στα πέπλα σου ν’αγγίξει,στα βλέφαρα στο στόμα
Και να γευτεί κρυφά σα βρεφική της αγάπης σου το σώμα

Αγάπη αθάνατη τι κι αν στη δίψα μου απλώθηκε νεφέλη
Στα σπλάχνα μου ανάβρυσε πηγή,στα χείλη σου αγγιζοντας το μέλι
Αγάπη ξυπνήτρα μέθη μου μηνά τώρα τον ερχομό σου
Και μου κρατεί το λογισμό στο δρόμο το δικό σου
Πάρε την πλάκα με χέρια θεικά απο τα μαύρα στήθη
Και χάρισε μου ακέριατου καημού τη λήθη
Για της παραμυθίσιας σου μορφής τη γνωριμιά
Στο λατρεμένο σου όνομα πως θάθελα μεμιά
Πάνω σου να στυλώσω τα μάτια μου μεγάλα
Να δώσω όλο το αίμα μου ως τη στερνή του στάλα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-03-2009