Το κλάμα του ανέμου

Δημιουργός: Πριγκιπας

η ζωή είναι παράδεισος για όσους αγαπούν πράγματα με πάθος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μικρός λυγμός σαν κουρνιαχτό νύχτα σ'οδηγάει
σε μονοπάτια κόκκινα της προσμονής γδαρμένα
με το μαστίγιο του καιρού που χρόνια κυνηγάει
να αφήσει τα σημάδια του σε χείλη διψασμένα

Ανάμεσα σε ρήματα που βούλιαξαν στα λάθη
και σε κατάρτια λίθινα που χάραξαν πορεία
στις συμπληγάδες μου ζητώ του έρωτα τα πάθη
γυρεύωντας μια δεύτερη να πάρω ευκαιρία

Στο κλάμα του αδέσποτου αέρα που θυμάται
τα λόγια που σε αγκάλιασαν μια κρύα Κυριακή
όταν στα χέρια σου κρυφά ένας Θεός κοιμάται
για να σε δένει αιώνια σε μια μόνο προσευχή

Της μαύρης αράχνης σήκωσες το κέρινο ιστο
για να βυθίσεις όνειρα σ'απύθμενα πηγάδια
στο φως ποτέ δεν ένιωσες κανένα σ'αγαπω
αφού πάντα περπάταγες μέσα στα σκοτάδια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-03-2009