Η απουσία ..αγιάτρευτη πληγή

Δημιουργός: mantinada, Μαρία Κ.

Ότι κι αν έχω έχω γράψει τα τελευταία δυο χρόνια, όλα για σένα γράφτηκαν χαρά μου... Μα είναι το πρώτο που μπόρεσα να σου τραγουδήσω με νότες που από μέσα μου βγήκαν (αν και άσχετη από μουσική). Δικό σου λοιπόν Ουρανέ μου, δικό σου κι αυτό... Σ' αγαπάω!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Σε δέσαν' ενοχές του παρελθόντος
σε θάνατου αργόσυρτο ρυθμό
κι αδύνατο φαντάζει να ξεφύγεις,
αφήνεσαι στον άδικο χαμό...

Οι νύχτες σου γεμίσαν εφιάλτες,
σκοτάδι θα σκεπάζει τις στιγμές,
αγάπες, των ονείρων τρομοκράτες,
σε μάθανε να ζεις με εμμονές...

Τώρα ο χρόνος κυνηγά κάθε σου σκέψη,
η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή,
επιλογές σου που σ' έχουν καταστρέψει
και σ' έθαψαν βαθιά μέσα στη γη...

Κι εμένα, που μαζί σου αργοπεθαίνω,
δε γύρισες να δεις ένα λεπτό,
μ' άφησες μόνη, εδώ να περιμένω,
σε δάκρυα - πελάγη να βουτώ...

Τώρα ο χρόνος κυνηγά κάθε σου σκέψη,
η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή,
επιλογές σου που σ' έχουν καταστρέψει
και σ' έθαψαν βαθιά μέσα στη γη... [/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-03-2009