όταν θα φύγω

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τρίζει το λιόγερμα μετρώντας απουσίες
οξύς ο ήχος απ’τη Δύση θα ακουστεί...
Περνάνε δίπλά μου της όψης σου σωσίες
μα τη ματιά τους έχουν πάντοτε κλειστή.

Κάνω να μπω μέσα στο βλέμμά τους για λίγο
να σ’ανιχνεύσω όσο να κάνω υπομονή...
Δέρμα του πόνου μου ο κόσμος, τον ανοίγω
μα δεν σε βλέπω.. συνεχίζω .. πιο κενή...

Κρατώντας χάλινους στα χέρια, σέρνω μνήμες
που χλιμιντρίζουν για το χτες σε ντο μινόρε...
Κι οι στίχοι πλέον δεν αντέχουνε τις ρίμες
που μου μιλάνε για ρομάντζα και αμόρε.

Μικρή καλύβα το κορμί μου , καταφύγιο
τα κύτταρά μου αποθήκες του φωτός...
Ζω στο σκοτάδι με καρδιά σα να’ναι ερείπιο
και μια ψυχή που μοιάζει να’ναι κιβωτός.

Τα ξένα βλέμματα δεν φτάνουν να γιομίσω
όσα η μοίρά μου στο δρόμο έχει αφήσει...
Γι’αυτό διαλέγω απ’το δάκρύ μου ν’αντλήσω
κάποιαν αλήθεια που μου είχες μαρτυρήσει:

«Δεν ζει η ανάμνηση αν κάποιος δεν τη θέλει
δεν μνημονεύεται σε χείλια απροθυμίας...
Ξέρω σε φίλησα με γεύση από μέλι
μα όταν θα φύγω θα ‘χω γεύση τρικυμίας...»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-03-2009