τι θαύμα

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φθινόπωρο ανθίζει στου νου μου την άκρη
Τα φύλλα των δέντρων πεθαίνουν
Κι ως χάνεται μέρα τη μέρα η αγάπη
Πενθώ που όλοι γύρω σκληραίνουν

Στη θάλασσα πέτρα βουλιάζει η φωνή μου
Τη ζώνουν ομόκεντροι κύκλοι
Και σ΄ ‘ένα δωμάτιο ζητά η ψυχή μου
Τον τρόπο να ρίξει τα τείχη

Ο κόσμος αλλάζει μα εγώ παίρνω φόρα
Και βγαίνω με βιά απ’ την τροχιά του
Το θάνατο σφάζω και παίρνω για δώρα
Τη μαύρη ψυχή, τη δορά του

Τι νύχτα και τούτη, τι θαύμα θαυμάτων!
Το χρόνο τρυπώ με μια πόρπη
Κι αστάλαγη ως πέφτει βροχή αισθημάτων
Ξανά γίνοντ’ οι άνθρωποι… ανθρώποι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2009