Σκοτάδια ευτυχίας

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μαύρη σημαία η ζωή μου κι ανεμίζει
Πάνω τ’ αστέρια καίνε χρόνια ουρανό
Πάλι μετάνιωσε ο νους μου και γυρίζει
Σε κάτι δρόμους που δεν έχουν τελειωμό
Μια χαραμάδα ανοιχτή πάντα ξεχνάω
Κι έτσι ξυπνάω κι όλο ψάχνω για καφέ
Ένα τσιγάρο μες τα δάχτυλα κρατάω
Μα ένα σπίρτο δεν μου άναψε ποτέ...

Είχε φεγγάρι χθες το βράδυ το θυμάμαι
Μα ήτανε μουντό σαν φυλακή
Είναι δυο χρόνια που κοιμάμαι
Πάνω σε θάλασσα στεγνή
Κι είναι κάτι όνειρα ποτάμια
Που σπάνε του μυαλού τα στεγανά
Στο αίμα μου κυλούν με περηφάνια
Και φράζουνε αλμύρα στην καρδιά...

Τα βράδια μου χαράζουνε τα μάτια
Σκοτάδια ευτυχίας τα κεριά
Ένα ποτήρι αδειανό και δύο χάπια
Ναρκώνουνε τις σκέψεις μου βουβά
Σ’ένα συρτάρι μου κρατάω φυλαγμένο
Ένα χαμόγελο που είχα από παιδί
Ότι πεθαίνει και το έχω ξεγραμμένο
Στοιχειώνει πάντα της ψυχής μου την ψυχή...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2009