Όπερα - Γλωσσάριο 3 Δημιουργός: daponte, Σταύρος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [B]Λιμπρέτο:[/B] Βιβλίο που περιέχει το κείμενο μιας όπερας. Παρά τη λογοτεχνική του αξία, το λιμπρέτο θεωρείται "ατελές" έργο εφόσον χρειάζεται τη μουσική για να ολοκληρωθεί. Τον 18ο αιώνα το λιμπρέτο συχνά θεωρούνταν σπουδαιότερο άπό τη μουσική και το όνομα του λιμπρετί -στα έμπαινε πριν από αυτό του συνθέτη.
Σπουδαίοι λιμπρετίστες από διάφορες εποχές: Μεταστάζιο, Λορέντζο ντα Πόντε, Φραντζέσκο Μαρία Πιάβε, Ούγκο φον Χόφμαννσταλ κ.α.
[B]Μπελκάντο: [/B]Όρος που περιγράφει το ιταλικό φωνητικό ύφος του 18ου και των αρχών του 19ου
αιώνα, με βασικά χαρακτηριστικά την ομορφιά του ήχου και την εκλεπτυσμένη απαγγελία. Το ύφος αυτό φτάνει στην ακμή του με τις όπερες του Μπελλίνι και του Ντονιτσέττι.
[B]Grand opera:[/B] Θεαματική και μεγαλοπρεπής όπερα , με ιστορικά κυρίως θέματα,που κυριάρχησε στο Παρίσι στα μέσα του 19ου αιώνα. Απαιτούσε ακριβά σκηνικά , σκηνικούς μηχανισμούς, μεγάλη ορχήστρα και χορωδία και μεγάλο αριθμό πρωταγωνιστών.
[B]Ιντερμέδιο:[/B] Οργανικό ή φωνητικό ενδιάμεσο μεταξύ δύο σκηνών ή πράξεων μιας όπερας. Συνήθως σε μια σοβαρή όπερα ()παρεμβάλλονταν κωμικά επεισόδια που αργότερα εξελίχθηκαν στην όπερα- μπούφα.
[B]Μενουέτο:[/B] Γαλλικός χορός , ιδιαίτερα δημοφιλής στην αυλή του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ' αλλά και αργότερα.
[B]Εισαγωγή:[/B] ([I]ουβερτούρα[/I] )Το μουσικό κομμάτι που προηγείται της σκηνικής δράσης σε μία όπερα ή ένα ορατόριο. Το 16ο αιώνα οι ενόργανες εισαγωγές ήταν μικρές και ονομάζονταν "συμφωνίες".Το 18ο αιώνα εμφανίστηκαν οι τριμερείς εισαγωγές όπερας (γρήγορο- αργό- γρήγορο μέρος)στην Ιταλία. Με τον Μότσαρτ η εισαγωγή εξελίχθηκε σε κομμάτι που σχετιζόταν με την όπερα μουσικά και ατμοσφαιρικά.Ο όρος ουβερτούρα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Γαλλία την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ΄ για να δηλώσει ένα πανηγυρικό εμβατήριο που συνόδευε την είσοδο του βασιλιά.Το 19ο αιώνα η εισαγωγή απέκτησε μεγαλύτερη δραματική σημασία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μπετόβεν συνέθεσε τέσσερις διαφορετικές εισαγωγές για την(μοναδική) όπερά του [I]Φιντέλιο[/I].(στον αντίποδα ο Ροσσίνι χρησιμοποίησε την εισαγωγή από τον [I]Κουρέα της Σεβίλλης [/I]σε τέσσερις συνολικά όπερες).Στα μουσικά δράματα του Βέρντι και του Βάγκνερ η εισαγωγή αντικαταστάθηκε από το [I][B]πρελούδιο.[/B][/I]
[B]Πρελούδιο:[/B] Ορχηστρική σύνθεση που εισάγει σε μία όπερα , σχετίζεται θεματικά στενά με τη σκηνική δράση(περιλαμβάνοντας μελωδίες που ακούγονται αργότερα μέσα στην όπερα) και συνήθως οδηγεί απευθείας στην πρώτη σκηνή του έργου. (σε αντίθεση με την ουβερτούρα που αποτελεί αυθύπαρκτη μουσική σύνθεση). Ως πρώτο οπερετικό πρελούδιο θεωρείται αυτό του [I]Λοέγκριν[/I] του Βάγκνερ.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2009 | |