Ουράνιο τόξο

Δημιουργός: avantage, Ελένη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπατώντας μες στη βροχή χωρίς αλεξικέραυνο, ένιωθα τους κεραυνούς να χτυπάνε αλύπητα το κορμί μου.
Ένιωσα το μίσος και τη λύπη...τη στεναχώρια και όλα τα αισθήματα που σε κάνουν να στεναχωριέσαι.
Δεν άντεξα και κρύφτηκα σε μια στεγνή γωνιά, μπας και γλιτώσω...
Μα ο κεραυνός είχε καταφέρει να ριζώσει βαθιά στο κορμί μου.
Στο τέλος της καταιγίδας βγήκε επιτέλους το ουράνιο τόξο.
Μόνο που εγώ αντί για τα χρώματά του, έβλεπα καφέ, μαύρο, γκρί, και όλα τα σκοτεινά χρώματα..
Δεν ένιωθα όπως πρίν. Ένιωθα σκοτεινή, σαν κάτι να με παρακινούσε να μη πώ τίποτα καλό.
Και τότε κατάλαβα πως είναι να είσαι απελπισμένος, πληγωμένος.
Πώς είναι να μη νιώθεις, να μη ζείς..
Ούτε ένα χρώμα δε μπήκε στη ζωή μου.
Κι εγώ κάθε φορά που βρέχει, περιμένω το δικό μου ουράνιο τόξο.
Όχι αυτό με τα σκούρα χρώματα, αλλά αυτό με τα φωτεινά που εκπροσωπεί το φώς, τη ζωή, την ελπίδα μα πάνω απ'όλα
.....................................................................ΕΜΕΝΑ!..............................................................................................τις ελπίδες μου, τα όνειρά μου, τη ζωή μου...!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-04-2009