Εξομολόγηση

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Την πένα όταν -στα δάχτυλα- κρατώ να γράψω ποίημα
πλανιέμαι σ’ άλλη διάσταση -ξεφεύγω απ’ το τώρα-
ο νους υπερθερμαίνεται -φορές ξεσπά και μπόρα-...
για ν’ αποκτήσει υπόσταση της σκέψης μου το κύημα.

Το θέμα -πάντα- αρχικά σαφώς προσδιορίζω
σε πράγματα που βίωσα ή έχω αντιληφθεί
πολλά του τάζω ρήματα για ν’ αποκαλυφθεί
κι όταν κοντά μου έρχεται, ψυχούλα του χαρίζω

και με ρωτά... και του απαντώ... καθώς και αντιστρόφως,
ώρες κρατά ο διάλογος, πολλές φορές και μέρες
ενίοτε με το καλό κι άλλοτε με φοβέρες
σε συμφωνία ερχόμαστε υπό το σεληνόφως

και ντοκουμέντα... μυστικά... -κρυμμένα ξεχασμένα-
αχνές προτάσεις γίνονται γραμμένες στο χαρτί
ευελπιστούν -με νόημα- να κάνουν αμορτί
απ’ το παιχνίδι να μη βγω -της γνώσης μου για μένα-

γι’ αυτό έχω την αίσθηση πως κάθε ποίημά μου
με φέρνει λίγο πιο κοντά σ’ αυτό που είμαι αλήθεια
μια χούφτα ψήγματα ζωής στου νου τα παραμύθια
δίνουν κουράγιο στα όνειρα ν’ αντέχουν τα δεσμά μου...[/font] [/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-04-2009